10 niezwykłych hiszpańskich filmów, które zapierają dech w piersiach

1. Otwórz oczy

Abre los ojos

• Hiszpania, Francja, Włochy, 1997.
• Mistycyzm, dramat, thriller.
• Czas trwania: 117 minut.
• IMDb: 7.7.

Bogaty dam Cesar prowadzi całkowicie luksusowy styl życia, ale wszystko zmienia się dramatycznie po tym, jak zakochuje się w Sofii, dziewczynie swojego najlepszego przyjaciela. Z winy poprzedniego kochanka, opętanego zazdrością, bohater wpada w wypadek, w którym przeżywa, ale doznaje poważnych obrażeń twarzy. Teraz jego życie jest jak koszmar, w którym sen jest mylony z rzeczywistością.

Niewiele osób wie, że „Vanilla Sky” z Tom Cruise w rzeczywistości tylko remake, oryginał wyreżyserował hiszpański reżyser Alejandro Amenabar. Najciekawsze jest to, że Penelope Cruz zagrała także w hollywoodzkiej wersji i odegrała tę samą rolę, co w oryginale.

Oglądaj w Google Play →

2. Wszystko o mojej matce

Todo sobre mi madre

• Hiszpania, Francja, 1999.
• Melodramat, dramat.
• Czas trwania: 101 minut.
• IMDb: 7,8.

Sama Manuela wychowuje swojego szesnastoletniego syna, który niespodziewanie ginie pod kołami samochodu. Po przeczytaniu pamiętnika chłopca niepocieszona bohaterka dowiaduje się, że bardziej niż cokolwiek innego chciał wiedzieć, kim był jego ojciec. I jedzie do artystycznej Barcelony, aby znaleźć rodzica marnotrawnego.

Praca reżysera i scenarzysty Pedro Almodovara zdobyła nie tylko wiele europejskich nagród, ale także Oscary i Złote Globy dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Nie jest to zaskakujące, ponieważ wczesny Almodovar ujawnił się tutaj w całej okazałości: tutaj jest kicz, jasne kolory i temperamentni bohaterowie marginalni.

3. Słoneczne poniedziałki

Los lunes al sol

• Hiszpania, Francja, Włochy, 2002.
• Dramat społeczny.
• Czas trwania: 113 min.
• IMDb: 7.6.

W centrum działki znajduje się kilku przyjaciół, którzy zostali bez pracy. Dwa lata po zwolnieniu nadal nie udało im się wrócić na właściwe tory. A melancholia, niczym bagno, z każdym dniem coraz bardziej wciąga bohaterów.

Reżyser Fernando Leon de Aranoa przekazał niestandardowe spojrzenie na słoneczną Hiszpanię i prawdziwą dekorację filmu był Javier Bardem, który później ponownie zagrał z tym samym reżyserem w dramacie biograficznym Escobar.

4. Morze w środku

Mar adentro

• Hiszpania, Francja, Włochy, 2004.
• Dramat biograficzny.
• Czas trwania: 121 minut.
• IMDb: 8.0.

Film opowiada prawdziwą historię sparaliżowanego Hiszpana Ramona Sampedro, który przez wiele lat próbował uzyskać prawo do eutanazji. Kiedyś podczas pływania złamał kark i od tego czasu marzył tylko o jednym - umrzeć w spokoju.

W swoim czwartym pełnometrażowym filmie reżyser Alejandro Amenabar udowodnił, że jest wielkim gawędziarzem, a główny aktor Javier Bardem pokazał cuda reinkarnacje: 34-letni aktor został wymyślony na 20 lat starszego.

5. Powrót

Volver

• Hiszpania, 2006.
• Tragikomedia, mistycyzm, dramat.
• Czas trwania: 121 minut.
• IMDb: 7.6.

Biedna kobieta Raimunda mieszka ze swoim bezrobotnym mężem alkoholikiem i nastoletnią córką i nie ma pojęcia, że ​​jej świat wkrótce wywróci się do góry nogami. Sytuacja staje się bardzo dziwna po powrocie zmarłej matki bohaterki w postaci ducha, aby rozwiązać rodzinne problemy.

„Powrót” nazywany jest często najbardziej „kobiecym” filmem Almodovara - który jednak jest już bliski temu tematowi. W końcu reżyser nakręcił w tym filmie wszystkich swoich ulubionych: Carmen Maurę, Lolę Duenas, Blankę Portillo.

Ale prawdziwym klejnotem kasty była niezrównana Penelope Cruz - stała gwiazda dzieł zmarłego Almodovara. Nawiasem mówiąc, rola Raimundy o silnej woli i silnej woli przyniosła aktorce, oprócz uhonorowania w Cannes, także nominację do Oscara.

6. Schronienie

El orfanato

• Hiszpania, Meksyk, 2007.
• Mistycyzm, horror.
• Czas trwania: 105 minut.
• IMDb: 7.4.

Laura, już nie młoda, ale wciąż piękna kobieta, wraca z mężem i adoptowanym synem do opuszczonego sierocińca, w którym kiedyś dorastała. Ale wszystko idzie nie tak: chłopiec najpierw opowiada jej o przerażających upiornych dzieciach, z których jeden nosi torbę na głowie, a następnie znika całkowicie w środku wakacji.

Debiutancki film hiszpańskiego reżysera Juana Antonio Bayony śledzi wpływ jego wieloletniego przyjaciela i niepełnoetatowego producenta filmu - Meksykanina Guillermo del Toro, główny operator naszych czasów. Nie przeszkodziło to jednak w zdobyciu przez projekt wyróżnień i siedmiu krajowych nagród filmowych „Goya”.

7. Skóra, w której mieszkam

La piel que habito

• Hiszpania, 2011.
• Body horror, fantasy, thriller, melodramat.
• Czas trwania: 117 minut.
• IMDb: 7.6.

Utalentowany chirurg plastyczny Robert Ledgard pokazuje swoim kolegom swój nowy wynalazek - sztuczną skórę wyhodowaną w laboratorium. Kierownictwo jednak natychmiast nakazuje mu zamknięcie niemoralnego projektu, ale lekarzowi nie spieszy się, by się zdenerwować. Przecież w piwnicy jego domu mieszka dziewczyna Vera, w całości uszyta z „zaawansowanego” materiału.

Dla Pedro Almodovara (wówczas już dojrzałego mistrza) ta praca z Antonio Banderasem i Eleną Anayą w rolach głównych stała się rodzajem eksperymentu gatunkowego. Skóra, w której żyję to zarówno thriller, noir, jak i historia detektywistyczna, a większość zdjęć filmu pochodzi z czarno-białego francuskiego przerażenie "Oczy bez twarzy."

8. Żyje łatwo z zamkniętymi oczami

Vivir es fácil con los ojos cerrados

• Hiszpania, 2013.
• Komediodramat.
• Czas trwania: 105 minut.
• IMDb: 7.0.

Jest rok 1996. Kind Antonio, nauczyciel angielskiego, a także zagorzały fan The Beatles, postanawia wyruszyć na poszukiwanie Johna Lennona w nadziei, że przekona go, by nie opuszczał grupy. Po drodze nauczyciel pozyskuje towarzyszy podróży: młodą dziewczynę Belen, która uciekła z pensjonatu oraz nastoletniego buntownika Huangho.

Film drogi w reżyserii Davida Truuby był bardzo popularny wśród krytyków, otrzymał wiele nagród krajowych, a nawet był nominowany do Oscara. Na pierwszy rzut oka to bardzo lekki, bezchmurny film. Ale jeśli przypomnisz sobie, że akcja filmu rozgrywa się za panowania hiszpańskiego dyktatora Franco, wydarzenia z obrazu od razu pojawią się w innym świetle.

9. Niewidzialny gość

Contratiempo

• Hiszpania, 2016.
• Thriller kryminalny, detektywie.
• Czas trwania: 106 minut.
• IMDb: 8.1.

Wpływowy biznesmen Adrian Doria zostaje oskarżony o zamordowanie swojej kochanki, a następnie zatrudnia Virginię Goodman, najlepszego prawnika w mieście. To prawda, Virginia nie jest już młoda i dla niej to ostatnia rzecz w jej karierze. Ale ona tego nie straci. Dopiero gdy prawnik przychodzi do domu Adriana, aby wypracować linię obrony, takie szczegóły stają się jasne, o czym lepiej milczeć.

Bardzo ciekawy eksperyment reżysera i scenarzysty Oriol Paolo z kameralną narracją w duchu detektywów Agathy Christie. Co więcej, po wydaniu na platformie streamingowej Netflix, film zdobył międzynarodowe uznanie, a nawet został trzykrotnie powtórnie nakręcony. Nawiasem mówiąc, krytycy porównali także poprzednie dzieło Paolo „The Body” z twórczością pisarza, a także z twórczością geniuszu suspensu Alfreda Hitchcocka.

Oglądaj w iTunes →
Oglądaj w Google Play →

10. Platforma

El hoyo

• Hiszpania, 2019.
• Przypowieść społeczna, horror, fantasy.
• Czas trwania: 94 minuty.
• IMDb: 7.0.

Młody człowiek imieniem Goreng budzi się w wielopoziomowym więzieniu, składającym się z wielu cel położonych jedna pod drugą. Platforma z jedzeniem przechodzi przez centralny otwór raz dziennie, ale im niżej znajdują się więźniowie, tym mniejsza szansa na jedzenie. Bohater będzie musiał spędzić miesiąc ze swoim sąsiadem Trimagashim na 48 piętrze, a pod koniec tego okresu mogą znaleźć się na dowolnym poziomie wieży (być może nawet bardziej nie nadającym się do życia).

Dzięki Netflix cichy festiwalowy film Haldery Gastela-Urrutii obejrzało rekordową liczbę widzów na całym świecie. A krytycy, próbując zrozumieć, co kojarzą im się z tym charakterystycznym kameralnym horrorem, zapamiętane w recenzjach "Cube" Vincenzo Natali, a nawet "Mom!" Darren Aronofsky.