6 niebezpieczeństw zagrażających dziecku w Internecie

1. Obelgi, zastraszanie

Wyobraź sobie: idziesz ulicą, a ku sobie uśmiechnięta babcia z psem. I nagle, gdy cię dogoniła, zaczyna zasypywać cię wybranymi przekleństwami: krytykuje twoją fryzurę, ubranie, chód, kształt nosa i ogólnie zachowuje się po prostu nieprzyzwoicie.

W rzeczywistości takie sytuacje zdarzają się niezwykle rzadko, ale zdarzają się cały czas w Internecie. I tak dziecko przesyła film na YouTube lub zdjęcie w sieciach społecznościowych, a ktoś zostawia pod nim obraźliwe komentarze.

Takie wiadomości mogą bardzo zdenerwować i zranić dziecko, a także obniżyć jego samoocenę.

Co robić

Jeśli dziecko mówi, że jest prześladowane w Internecie, w żadnym wypadku nie odpowiadaj w duchu „Cóż, czego chciałeś? Bądź silny, bądź cierpliwy ”.

Inna odpowiedź byłaby niefortunna: „No, to tylko komentarz. Nonsens, nieważne. " Więc pokażesz tylko, że rodzic nie będzie zawracał sobie głowy takimi „drobiazgami”, jak doświadczenia dziecka.

Koniecznie posłuchaj. Złóż skargę lub usuń komentarze, które go razem zdenerwowały. Pokaż, jak blokować przestępców i dodawać ich do czarnej listy.

2. Niebezpieczne eksperymenty

Poszedłeś do pracy, a dziecko obejrzało wystarczająco dużo filmów o tym, jak zrobić armatę, która strzela do ziemniaków lub jak eksperymentować z octem, i zdecydowało się na eksperyment. W rezultacie w kuchennym stole pojawiła się dziura, a dziecko poparzyło sobie palce. Dobrze, że nie spalił mieszkania.

Oczywiście dla blogerów ważniejsze jest zrobienie zabawnego i wciągającego filmu wideo niż naukowy i poważny. Dlatego często lekceważą zasady bezpieczeństwa i motywują dzieci widzów do tego samego. Na ekranie wszystko wygląda świetnie, ale tak naprawdę dziecko naraża siebie i innych na niebezpieczeństwo.

Co robić

Obejrzyj te filmy ze swoim dzieckiem. Zwróć uwagę na środki ostrożności i na to, że takie eksperymenty można przeprowadzać tylko za ostrzeżeniem rodziców. Mów z wyprzedzeniem, co możesz zrobić bez siebie (na przykład eksperymenty z rozpuszczaniem soli), a czego nigdy nie powinieneś robić (na przykład pracować z ogniem).

To samo może dotyczyć filmów, w których ludzie wykonują śmiercionośne czynności: wspinają się na wysokie budynki, biegają po szynach przed pociągiem i tak dalej. Omów, jak kierują się autorzy takich treści i jak może się to skończyć dla tych, którzy chcą to powtórzyć.

3. Wirusy

Nauczyłeś swoje dziecko korzystania z wyszukiwarki, a teraz może nie tylko przeszukiwać Internet w poszukiwaniu materiałów do streszczeń, ale także pobierać muzykę czy gry. A potem komputer zaczyna zwalniać i zamrażać, a na ekranie co chwilę pojawiają się banery reklamowe blokujące całą pracę (no cóż, jeśli nie z treściami dla dorosłych).

Co robić

Najpierw pamiętaj, aby zainstalować antywirus.

Po drugie, zapytaj swoje dziecko, co musi pobrać: zdjęcia, muzykę, filmy? Zróbcie razem listę zaufanych witryn. Zgódź się, że bez Ciebie dziecko pobierze coś dopiero stamtąd, a jeśli masz wątpliwości, pozwól mu najpierw zapytać. Zastanów się również, jakie treści konsumuje Twoje dziecko. Jeśli sam oglądasz programy telewizyjne w serwisie Netflix lub słuchasz muzyki w Google Play, utwórz osobny profil dla swojego dziecka. Dobrą opcją jest wykupienie subskrypcji rodzinnej.

4. Treść dla dorosłych

Dzieci nie zawsze docierają do takich treści świadomie. Zdarza się, że dziecko szukało zdjęć pociągów, ale natrafiło na zdjęcie ze zwłokami na szynach. Czasami dziecko zdaje sobie sprawę, że w Internecie można znaleźć wszystko i zaczyna celowo szukać czegoś, na przykład szczerych zdjęć i filmów.

Co robić

Radzę wziąć pod uwagę wiek dziecka. W przypadku dzieci poniżej 9 lat blokuj treści dla dorosłych za pomocą kontroli rodzicielskiej. Jeśli dzieci są starsze, wybór należy do Ciebie: albo blokuj dalej, albo przejmij kontrolę i podejmij ryzyko. Nie oznacza to, że musisz zamknąć oczy i pozwolić dziecku na wszystko. Oznacza to uświadomienie sobie, że dziecko może przypadkowo lub celowo znaleźć treści dla dorosłych i uświadomienie sobie, że jego psychika jest wystarczająco dojrzała, aby je strawić.

Minimum, które radzę, to ustawienie trybu Safe Search w Google i Safe Mode na YouTube. Od czasu do czasu wyświetlaj historię wyszukiwania w przeglądarce.

I oczywiście warto o tym porozmawiać z dzieckiem.

5. Oszustwo

Jeśli dziecko zaczęło częściej prosić o przelanie pieniędzy na swój telefon, możliwe, że przypadkowo wykupiło płatną usługę, która codziennie je obciąża. A może jego strona społecznościowa została skradziona.

Dzieci nie zawsze zdają sobie sprawę, że rzeczy niematerialne - hasła, klucze - mają prawdziwą wartość. Tego właśnie używają oszuści internetowi. Otrzymanie trafienia jest całkiem proste:

• Wyślij SMS-a z wiadomością na określony numer. To wystarczy, aby aktywować płatną usługę.
• Przelej dane karty bankowej. To wystarczy, aby dokonać zakupu w Internecie. Nawiasem mówiąc, nawet jeśli skonfigurowałeś potwierdzenie zakupu z telefonu, nie jest to wymagane w przypadku zagranicznych sklepów - pieniądze można odpisać bez potwierdzenia.
• Wprowadź hasło w otwartej sieci Wi-Fi lub na komputerze innej osoby. Jeśli zaniedbałeś środki bezpieczeństwa, Twoje konto w mediach społecznościowych lub poczta mogą zostać odebrane.

Co robić

Nie dawaj dzieciom swoich kart bankowych, nawet jeśli musisz zapłacić za zakup uzgodniony z Tobą z góry. Wszystko płatności na kontach w grach powinien to robić tylko dorosły!

Zgadzam się, że będziesz regularnie sprawdzać podłączone usługi komunikacyjne w telefonie dziecka. Naucz dzieci tworzenia silnych haseł do swoich kont (nie 12345 i qwerty) i wyjaśnij, dlaczego nie należy ich udostępniać nawet znajomym.

6. Kontakty z nieznajomymi

Na początku roku szkolnego ktoś, kto przedstawia się jako nowy kolega z klasy, pisze do dziecka w sieciach społecznościowych i prosi o podanie jego adresu domowego, aby mogło razem chodzić do szkoły. Takim „kolegą z klasy” może być każdy. Na przykład osoba dorosła, która planuje porwanie iw tym celu poznaje adres i trasę do szkoły.

Albo dziecko decyduje się nakręcić wycieczkę po domu i opublikować na YouTube, a film wyraźnie pokazuje drogi sprzęt, biżuterię i tak dalej. Po obejrzeniu takiego filmu napastnik będzie mógł sporządzić schemat mieszkania i zaplanować napad.

Co robić

Śledź, z kim komunikuje się Twoje dziecko w mediach społecznościowych. Wyjaśnij, że prawdziwe zdjęcie na awatarze nie oznacza, że ​​dana osoba jest prawdziwa.

Posłuchajcie dzieci. Jeśli dziecko pięć razy poprosi cię, żebyś poszedł z nim do kina, a ty zawsze jesteś zajęty, w pewnym momencie przestanie cię „ciągnąć”. W tym przypadku może być bardzo zadowolony ze wsparcia nieznajomego w sieci.

Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko regularnie do kogoś pisze, porozmawiaj o tym tak spokojnie, jak to tylko możliwe: „Jak się poznaliście? Czy Twoim zdaniem możesz mu zaufać? Czy spotkałeś się offline? ” Najgorszą reakcją jest atak, złapanie dziecka na takiej komunikacji i skarcenie. To się zamknie i nic więcej dla ciebie Powie. Jeśli dziecko nie reaguje na spokojną rozmowę i nadal koresponduje z kimś, kto wydaje ci się podejrzliwy, zdecydowanie radzę udać się do psychologa dziecięcego i poprosić o poradę, co można zrobić.

wnioski

1. Od czasu do czasu omawiaj niebezpieczeństwa, z którymi może spotkać się Twoje dziecko w Internecie. Posłuchaj jego opinii, podziel się swoją. Warto wspólnie oglądać filmy, które lubi Twoje dziecko i dyskutować o nich spokojnie, bez oceniania.
2. Spędzaj czas osobiście ze swoim dzieckiem - bez braci, sióstr i drugiego rodzica. Czasami ważne jest, aby dzieci były tylko z mamą lub tylko z tatą. Zróbcie razem coś fajnego: idźcie do kina, wybierzcie się na wycieczkę, wybierzcie się na jednodniową wycieczkę lub po prostu wybierzcie nową trasę.
3. Zachowaj cyfrową higienę: zainstaluj program antywirusowy, programy kontroli rodzicielskiej, sprawdź historię przeglądarki. Jeśli dziecko jest niechętne, wyjaśnij, że masz prawo rodzicielskie. Kiedy dorośnie i będzie żył osobno, będzie miał własne zasady, ale na razie ramy są ustalane przez Ciebie.

Internet to naprawdę toksyczne środowisko, ale całkowite odizolowanie od niego dzieci nie wchodzi w grę. Lepiej zbudować relację opartą na zaufaniu, aby dziecko mogło porozmawiać z Tobą o wszystkim, co go dezorientuje lub martwi.