Jak rozpoznać i radzić sobie z histerycznym zaburzeniem osobowości

Jeśli masz 100 znajomych, około dwóchOsobowość histrioniczna spośród nich histeryczne zaburzenie osobowości. Najprawdopodobniej te dwie to kobiety.

Histeryczne zaburzenie osobowości rozpoznaje się czterokrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Ale jest założenieOsobowość histrionicznaże w przypadku mężczyzn cechy histeryczne - zachowania demonstracyjne, pragnienie uznania, wybuchy emocjonalne, komunikacja w podniesione tony - po prostu wydają się akceptowalne dla społeczeństwa, naturalne, dlatego nie wydają się wymagać korekty i odwołania do lekarza. Jednak w rzeczywistości zarówno mężczyźni, jak i kobiety są histeryczni z równą częstotliwością.

Właściwie z tego powodu w literaturze anglojęzycznej zrezygnowali z pojęcia „histerii” na rzecz „dramatycznego, udawanego, teatralnego” (histrioniczny). Słowo „histerycy” pochodzi ze starożytnego greckiego „łona”, co oznacza, że ​​tylko kobiety mogą cierpieć na histerię. AktorskiOsobowość histrioniczna zaburzenie nie jest związane z płcią.

Rozpoznanie „dramatycznego” naruszenia jest trudne. To jest zaburzenie zachowania (tak to definiuje

F60.4. Osobowość histrioniczna histeryczne zaburzenie osobowości (International Classification of Diseases ICD-10) często wygląda jak otwartość, oryginalność, taka słodka wyrażeniecharakterystyczne dla uroczych kreatywnych postaci.

Istnieją jednak ważne dzwonki i gwizdki wskazujące, że dana osoba przekroczyła granicę oddzielającą ekscentryczność od zaburzeń psychicznych.

Jak rozpoznać histeryczne zaburzenie

Wykaz diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5)Osobowość histrioniczna 10 kluczowych oznak tego zaburzenia. Aby zasugerować histeryczne zaburzenie osobowości, wystarczy zauważyć co najmniej pięć z nich w zachowaniu osoby.

1. Egocentryzm

Osoba odczuwa potrzebę znajdowania się w centrum uwagi, aby przyćmić otaczających ją ludzi. Jeśli z jakiegoś powodu jest to obiektywnie niemożliwe, spróbuje zwrócić na siebie uwagę wszelkimi dostępnymi środkami.

Na przykład, jeśli histrionista jest studentem na wykładzie, przerywa wykładowcy pytaniami, a jeśli, powiedzmy, tylko gościem na przyjęcie z gwiazdą - celowo głośno się śmiać lub nawet celowo coś łamać.

2. Demonstracyjne zachowanie

To np. Nawyk głośnego mówienia, aktywne gesty, przesadne wyrażanie emocji. Na przykład, jeśli taka osoba zobaczy znajomego, nie ograniczy się do prostego „Hello!” - rzuci się na jego szyję i pocałuje go.

3. Tendencja do traktowania relacji z ludźmi jako bliższych niż są

Znajomość to kolejna charakterystyczna cecha histrioniki. Człowiek naprawdę chce być kochany i akceptowany, dlatego nieświadomie stara się pokazać, że wszędzie i dla każdego jest „jego”.

Histrionik łatwo wylewa swoją duszę, czasem nawet przypadkowym znajomym. To prawda, mówi tylko na ograniczoną liczbę tematów: na przykład przez to, ile prób przeszedł z godnością, jak go podziwiali lub, przeciwnie, jak bezduszny i podły zdradzony.

4. Miłość do strojów dla geeków

Nietuzinkowe, przyciągające wzrok ubrania to jeden z najłatwiejszych sposobów na wyróżnienie się z tłumu i zwrócenie na siebie uwagi. A histrionista wykorzystuje go w pełni, wybierając rzeczy w jasnych kolorach, hojnie dodając biżuterię i tworząc prowokacyjne zestawy.

5. Niewłaściwie uwodzicielski wygląd lub zachowanie

Jeśli filmem histrionicznym jest kobieta, to jest wampirzycą. Jeśli mężczyzna jest tajemniczym macho. Osoba z podobnym zaburzeniem potrzebuje komplementów i wie, że najłatwiej jest ją „wycisnąć” z płci przeciwnej. Stąd nieukrywany seksualnośćktórym nasycony jest cały obraz.

6. Obsesyjne pragnienie uznania i aprobaty

Histrionic należy podziwiać - tylko wtedy będzie zadowolony i zadowolony. Jeśli nie zostanie zauważony lub co gorsza skrytykowany, urządzi dramatyczny skandal i wyjdzie, teatralnie załamując ręce i trzaskając drzwiami na pożegnanie.

7. Częste i szybkie wahania nastroju

Osoba z zaburzeniem histerycznym jest bardzo emocjonalna, a najbardziej nieistotne czynniki mogą powodować szybką zmianę emocji. Na przykład, histrionik może autentycznie szlochać po utracie dwudziestki lub odkryciu, że ktoś inny nie umył po sobie filiżanki. Ale za chwilę będzie się śmiał równie szczerze, gdy usłyszał mdłą anegdotę od ważnej osoby.

8. Zwiększona wrażliwość na krytykę

Trudno rozmawiać o konfliktach z histrioniką - nie ma to znaczenia, dom czy praca. Natychmiast przyjmuje najmniejsze niezadowolenie lub prośbę, aby nie robić tego na własny koszt. I zaczyna się bronić, często zgodnie z zasadą „najlepszą obroną jest atak”.

Poszukiwanie kompromisu zamienia się w sprzeczka na podniesionych tonach i stają się beznadziejne.

9. Sugestywność

Krytyczne myślenie, sprawdzanie faktów, analiza to nie histrionika. Jego punkt widzenia opiera się na emocjach: „Jest mi blisko - to znaczy, że to prawda”.

Władze, czyli osoby, które są dla niego osobiście znaczące, mają ogromny wpływ na kształtowanie poglądów osoby z zaburzeniem histerycznym. Ich słowa postrzega zupełnie bezkrytycznie, często - jako ostateczną prawdę.

10. Pogorszenie jakości życia ze względu na specyfikę zachowania

Jest to częsty objaw zaburzeń zachowania: rujnują życie człowieka.

Na przykład nadmiernie emocjonalna histrioniczna skłonność do dramatyzacji nie może budować stabilnych relacji osobistych lub biznesowych: partnerzy uciekają przed nim po pierwszych skandalach teatralnych.

Albo pod innym kątem: z powodu łatwowierności i zamiłowania do odkrywania strojów, histrionics od czasu do czasu znajdują się w ryzykownych sytuacjach.

Oto kolejny przykład: brak możliwości odniesienia się do siebie krytycznie nie może wyciągać wniosków z błędów popełnionych w przeszłości, więc w kółko stawia na tę samą prowizję, obwiniając za swoje problemy kogokolwiek oprócz siebie.

Co zrobić, jeśli dana osoba ma histeryczne zaburzenie osobowości

Najbardziej wydajneOsobowość histrioniczna Metodą leczenia zaburzeń histrionicznych jest psychoterapia. Problem polega na tym, że histrionicy z reguły nie uważają swojego zachowania za poprawione i często nie są gotowi do konsultacji z psychoterapeutą.

Najłatwiej to zrobić w następujący sposób. Prędzej czy później histrionik ponownie odbiera czoło od życia. Na tym tle doświadcza silnego stresu, niepokoju, a czasami rozwija się u niego depresja. W takim momencie warto wziąć osobę za rękę i poprowadzić do specjalisty. Na początek - aby rozwiązać problem „stresujący”, a po nim uporać się z nieładem teatralnym.

Najprawdopodobniej lekarz wybierze tzw. PsychodynamikęHisteroidalne zaburzenie osobowości podejście. Opiera się na psychoanalizie: z pomocą specjalisty osoba uczy się rozumieć, co dokładnie sprawia, że ​​wykonuje określone działania.

W pierwszym kroku terapeuta poprosi pacjenta o zastąpienie aktywnego zachowania słowami. Na przykład, jeśli histrionik chce rzucić się komuś na szyję, powinien zatrzymać się i wyjaśnić sobie, co się dzieje: „Miło mi cię poznać”. Takie dekodowanie emocje, co powinno stać się nawykiem, pomaga zrozumieć siebie i nauczyć się mniej teatralnego komunikowania się z innymi.

Co więcej, psychoterapeuta pomoże histrioniście uświadomić sobie, że dramat, nadmierna emocjonalność to tylko sposób na przyciągnięcie uwagi, poczucia się znaczącym. I pokaże ci, jak zachować wiarę w siebie na inne sposoby.

Niestety nie można z góry przewidzieć, jak szybko zadziała psychoterapia. W niektórych przypadkach rozciąga się na kilka lat. Konieczne może być również przyjmowanie leków - przeciwdepresyjnych, przeciwpsychotycznych, normotymicznych (tak nazywają leki psychotropowe w celu stabilizacji nastroju).