Czy można pić: jaka woda jest uważana za bezpieczną?

Jaka powinna być woda do picia?

Do picia nadaje się zarówno woda bieżąca, jak i butelkowana. Najważniejsze, że spełnia wymogi bezpieczeństwa epidemiologicznego, radiacyjnego i chemicznego. Ich parametry określone są w specjalnych przepisach: Ustawa federalna nr 52, SanPiN 2.1.3684-21 I GOST 34786-2021. Według nich woda nie powinna zawierać szkodliwych dla zdrowia bakterii i wirusów, takich jak E. coli, pierwiastków śladowych i substancji radioaktywnych. Te ostatnie mogą się do niego przedostać w trakcie lub po sytuacjach awaryjnych.

Kolejną cechą dobrej wody są korzystne właściwości organoleptyczne i fotometryczne. Oznacza to, że powinien być przyjemny dla zmysłów: pozbawiony koloru, wyraźnego aromatu, smaku i cząstek obcych. Przyczyny odchyleń są różne. Na przykład osad może się w nim znaleźć z powodu zardzewiałego źródła wody lub naruszeń technologii czyszczenia. Na aromat może wpływać nadmiar pierwiastków śladowych lub ponownie zły stan fajek.

Jakich pierwiastków w wodzie nie należy się bać?

Wodę pitną pozyskujemy ze zbiorników, rzek, jezior czy studni, a następnie oczyszczamy i wzbogacamy w dodatkowe związki. Jego skład nigdy nie ogranicza się wyłącznie do wodoru i tlenu. Ale zanieczyszczenia nie zawsze są niebezpieczne. Przy prawidłowym użytkowaniu niektóre pierwiastki śladowe powodują jedynie, że woda jest zdrowsza. Maksymalna dopuszczalna ilość (MAC) takich substancji jest określona w SanPiN 1.2.3685-21oraz zalecane dzienne spożycie dla człowieka MP 2.3.1.0253-21.

1. Sód

MPK w wodzie - 200 mg/l.
Norma dzienna dla osoby dorosłej - od 1300 do 1600 mg.

Sód pomaga funkcjonowanie układu nerwowego i nerek. Jest także niezbędna do kontrolowania gospodarki wodno-solnej w organizmie. Jego niedobór może prowadzić do zwiększonego tworzenia się gazów, skurczów żołądkowo-jelitowych, drgawek i problemów z pamięcią. Nadmiar jest obarczony silną pobudliwością układu nerwowego, nadmiernym pragnieniem, poceniem się i częstą potrzebą oddawania moczu.

2. Magnez

MPK w wodzie - 50 mg/l.
Norma dzienna dla osoby dorosłej - 420 mg.

Magnez robi układ nerwowy jest stabilniejszy i pozwala skuteczniej radzić sobie ze stresem. Jego niedobór odpowiednio zwiększa drażliwość, ale może również wystąpić scenariusz odwrotny - apatia. Ponadto pojawia się niepokój, bezsenność i roztargnienie. Nadmiar magnezu jest zjawiskiem rzadkim. Powoduje pogorszenie rytmu oddechu i bicia serca, a także zaburzenia pracy układu nerwowego.

3. Cynk

MPK w wodzie - 5 mg/l.
Norma dzienna dla osoby dorosłej - 12 mg.

Cynk niezbędny osoby do prawidłowego metabolizmu. Jej brak może powodować dysbiozę czyli problemy ze skórą, włosami i paznokciami. I nadmiar zdolny do pogorszenia wchłanianie mikroelementów, takich jak miedź, i prowadzi do przyrostu masy ciała.

4. Żelazo

MPK w wodzie - 0,30 mg/l.
Norma dzienna dla osoby dorosłej - 10 mg dla mężczyzn, 18 mg dla kobiet.

Zadanie Mikroelement ten wspomaga funkcjonowanie układu odpornościowego i metabolizm energetyczny, a także zaopatruje narządy w tlen. Jej niedobór może prowadzić do anemii, letargu, zawrotów głowy i częstych przeziębień. Ale nadmiar ma zły wpływ na wątrobę i układ nerwowy i może powodować zażółcenie skóry, swędzenie i choroby stawów.

5. Fluor

MPK w wodzie - od 0,7 do 1,5 mg/l w zależności od warunków klimatycznych panujących w regionie.
Norma dzienna dla osoby dorosłej - 4 mg.

Fluor niezbędny w celu utrzymania zdrowia szczęki i wchłaniania żelaza. Niedobór tego mikroelementu może powodować łamliwość kości i szkliwa zębów, a także łamliwość włosów i paznokci. Przesycenie wpływa na funkcjonowanie układu odpornościowego, może powodować reakcje alergiczne, takie jak pokrzywka czy egzema, a także nasilać objawy cukrzycy i chorób nerek.

Objawy wody, której nie należy pić

1. Specyficzny smak i zapach

Przyczyny mogą być różne. Metaliczny smak i aromat pojawia się z powodu nadmiaru żelaza i cynku, słodkawo-zgniły smak z powodu siarkowodoru, ziemisty smak z powodu mikroorganizmów i trawiasty smak z powodu alg. Innym możliwym odchyleniem jest stęchlizna: jeśli bieżąca woda tak pachnie, to prawdopodobnie jest to problem z instalacją wodną, ​​a jeśli jest butelkowana, problemem są warunki przechowywania lub data ważności.

W każdym razie, jeśli Twój nos lub język wykryje w wodzie jakieś niezwykłe nuty, lepiej jej nie pić. Dla większej dokładności można podgrzać płyn do 60 stopni: w tym przypadku niektóre aromaty będą pojawiać się mocniej.

2. Przejrzysty odcień

Woda powinna być bezbarwna. Każde naruszenie normy jest sygnałem ostrzegawczym. Na przykład żółtawy lub pomarańczowy odcień wskazuje na nadmiar żelaza lub, prościej, zardzewiały dopływ wody. Różowawy wskazuje na przesycenie miedzią. Zielony kolor może pojawić się z kilku powodów: na skutek rozwoju glonów, awarii płynu chłodzącego lub podczas rutynowej kontroli szczelności – wtedy do wody dodaje się specjalny barwnik.

Aby upewnić się, że płyn jest klarowny, wystarczy wykonać prosty test z użyciem białego papieru. Podejdź do okna i spójrz na czystą kartkę przez wypełnioną szybę. Jeśli jego kolor się nie zmienił, wszystko jest w porządku.

3. Mętność

Przyczyną mętnej wody może być osad lub piasek z rur wodociągowych, złe funkcjonowanie systemu kanalizacyjnego, samo żelazo, a także chlor. Nie zawsze jest to niebezpieczne, ale lepiej nie ryzykować. Bez analizy chemicznej trudno zrozumieć, co dokładnie doprowadziło do naruszenia przejrzystości, a późniejsze radzenie sobie z problemami zdrowotnymi jest wątpliwą przyjemnością.

Kawałek papieru może również pomóc w sprawdzeniu zmętnienia wody. Ale już nie czysty, ale z tekstem. Należy położyć go na stole, postawić szklankę na obszarze z napisami i spróbować odczytać zawartość patrząc przez spód. Jeśli to zadziała, to dobrze, jeśli nie, lepiej to wszystko wyrzucić.

4. Sztywność

Na ten wskaźnik wpływają sole wapnia i magnezu. Jeśli jest ich dużo, woda staje się twarda. Ciągłe używanie tego może mieć negatywny wpływ wpływ na trawienie i układ sercowo-naczyniowy, pogarszają stan stawów, powodują dysbiozę i gromadzenie się soli w organizmie. A jeśli regularnie myjesz twardą wodą, Twoja skóra i włosy ucierpią: pojawią się wysypki, łupież i nadmierna suchość.

Ilość soli wapnia i magnezu można oznaczyć poprzez próbę z detergentami. Wystarczy spróbować spienionego proszku, szamponu lub płynu do mycia naczyń – w twardej wodzie będzie niewiele bąbelków.