5 „wściekłych języków”, które uniemożliwiają zbliżenie się do partnera

Książka Gary'ego Chapmanapięć języków miłościstał się prawdziwym bestsellerem. Jest często studiowany przez pary, które chcą znaleźć sekret wiecznego szczęścia. Główną ideą autorki jest to, że każdy w związku ma swój podstawowy sposób wyrażania się uczuć i że partnerzy muszą wykazać wolę i nauczyć się komunikować nawzajem swoim „językiem miłości”, aby zyskać Harmonia.

Rzeczywiście, wiele zakochanych par często cierpi właśnie dlatego, że mówią różnymi „językami”. Świadomość pragnień i potrzeb drugiej osoby jest ważna dla związku. Jednak, podobnie jak w przypadku nauki dowolnego języka obcego, nie da się od razu nawiązać komunikacji. Problem może polegać na tym, że „język miłości” partnera jest czasem zagłuszany przez „język złości” – zły tyrady, ostre stwierdzenia i okrzyki oburzenia, które zamieniają się w kakofonię bólu i odmowa.

Jakie są „języki gniewu”

Autor pomysłu, psycholog i pisarz Mike Verano wyróżnia pięć typów:

1. Sprawiedliwy: „Prawda jest po mojej stronie, a ty się mylisz”. Ludzie, którzy wybierają ten język, kierują się poczuciem wyższości iw ogóle
   instagram viewer
   konflikt z nimi szybko zamienia się w spis wszystkich przeszłych błędów i grzechów partnera.
2. oburzony: "Jak możesz?" Często zdanie to wymawiane jest z pewnym zdziwieniem, mające na celu złagodzenie go, ale podtekst jest zawsze ten sam – „ofiara” nie zasłużyła na takie traktowanie. To klasyczny schemat przełączania, który stawia obie strony w defensywie.
3. Żądanie zemsty: – Zapłacisz za wszystko! Osoby posługujące się tym językiem nigdy niczego nie zapominają i niczego nie wybaczają, kierując się zasadą „oko za oko”. Co więcej, mogą być nieaktywne przez długi czas, ponieważ „zemsta to danie, które podaje się na zimno”.
4. rozpraszające: „A co z sytuacją, w której…?” Osoby posługujące się tym językiem umiejętnie odwracają uwagę rozmówcy, aby uniknąć odpowiedzialności za swoje słowa i czyny oraz skłonić go do obrony. To tak, jakby wykraść ciastko z czyjegoś pudełka, a potem wściekać się, że jest nieświeże.
5. Uzasadnianie: "Zasługujesz na to". Osoby wybierające ten język zwykle przypominają o karmie, ale też same nadają jej potężnego rozpędu, występując w roli sędziego i ławy przysięgłych.

„Gniewne języki” są często łączone i mogą łatwo doprowadzić do prawdziwego gniewu. I choć zazwyczaj łatwiej je rozpoznać i zrozumieć niż „języki miłości”, staramy się je ignorować i unikać. Powodem jest to, że w sercu każdego „wściekłego języka” jest strach. Strach przed pomyłką, strach przed byciem wykorzystanym, strach przed utratą kontroli, poznaniem prawdy lub wydawaniem się słabym.

Jak radzić sobie z językami gniewu w związku

Rada Gary'ego Chapmana, aby najpierw nauczyć się „języka miłości” partnera, ignoruje starożytną mądrość”Znać siebiei nowsza myśl, że zmiana jest ważna, aby zacząć od siebie. Bardzo często uważnie studiujemy osobowość innej osoby, ale zupełnie nie rozumiemy własnych potrzeb, zainteresowań i motywów.

Oczywiście lepiej jest nauczyć się swojego „języka gniewu” z profesjonalistą psycholog. Często zdarza się, że depresja i lęk są ukryte pod maską złości. Ale jest kilka kroków, które możesz wykonać samodzielnie:

• Uczyń relacje priorytetem. W swojej książce "Przeklinania nie da się pogodzić» psycholog rodzinny David Burns zauważa, że ​​jednym z głównych problemów z konfliktami w parze nie są trudności komunikacja, ale brak troski o partnera i relacje, gdy spadają na drugie, piąte lub dziesiąte miejsce w rankingu Twojego życia.
• Naucz się odpuszczać. Z czasem ta postawa nabrała odcienia praktyki pseudobuddyjskiej, którą ludzie podążają, bo muszą, a nie dlatego, że wiedzą, jak to robić. Ale jest w nim moc, która pomaga pozbyć się niepotrzebnego bagażu emocjonalnego. W wielu przypadkach problem tkwi właśnie w nawyku ciągłego powracania do tych samych kłótni, nie pozwalając sobie na ich odpuszczenie.
• Bądź gotów wybaczyć. Wstręt, uraza i uraza to trucizny, które świadomie przyjmujemy w nadziei, że „zatrujemy” kogoś innego. Przebaczenie naprawdę uzdrawia.

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że wszystkie te kroki wymagają poważnego wysiłku i pracy nad sobą. To prawda. Ale to nic w porównaniu z tym, ile energii i siły psychicznej wydajesz na powstrzymywanie się gniew pod kontrolą i nie eksplodować.