Jak pomóc dziecku zostać naukowcem: 6 wskazówek dla rodziców

1. Wyjaśnij, jak znaleźć właściwy kierunek

Stawiać hipotezy, organizować eksperymenty w laboratoriach, studiować artykuły naukowe i pisać własne - zadania naukowców są różne. Konkretna lista zależy od profilu pracy. Na przykład geolog morski okresowo mieszka na statku, badając dno morza, a informatyk dosłownie nie odchodzi od monitora. A w każdym zawodzie są specjalizacje. Na przykład biolodzy, w zależności od wybranej dziedziny naukowej, mogą badać zarówno ludzi, jak i zwierzęta lub rośliny.

Aby znaleźć się w nauce, należy przestudiować cechy różnych dziedzin i wybrać, w czym leży twoja dusza. Pomoże to ocenić zainteresowania i obejrzeć wywiady z praktykującymi ekspertami - profesorami i doktorami nauk. Jeśli to możliwe, dziecko powinno również porozmawiać bezpośrednio z naukowcami, aby dowiedzieć się, przed jakimi wyzwaniami stoją i jak wygląda typowy dzień pracy. Praktyków można spotkać na festiwalach nauki i dniach otwartych w instytutach badawczych.

2. Powiedz mi, skąd wziąć specjalistyczną wiedzę

Wybierz klasę lub szkołę z naciskiem na określoną naukę - na przykład z fizyczno-matematycznym lub chemiczno-biologicznym nastawieniem. W ten sposób studiowanie stanie się ciekawsze i pożyteczniejsze: będzie więcej informacji na temat przedmiotów potrzebnych do Jednolitego Egzaminu Państwowego, co oznacza, że ​​będzie większa szansa pomyślnego zdania egzaminów i dostania się na studia. Lepiej wcześniej pomyśleć o przeniesieniu do specjalistycznej klasy, aby dowiedzieć się, co jest do tego potrzebne. wymagany, i mieć czas na przygotowanie się do OGE - zdobyte punkty są również brane pod uwagę przy przyjęciu.

Jeśli w szkole nie ma zajęć tematycznych lub nie udało Ci się na nie dostać, dowiedz się o innych sposobach głębszego zgłębienia tematu — na przykład poszukaj kółek lub zajęć fakultatywnych. Nie ograniczaj się do własnej szkoły – zobacz, co oferują wszystkie placówki oświatowe w mieście. Dobrym rozwiązaniem są również kursy online. Takie zajęcia pozwalają uczyć się bez wychodzenia z domu, ale wymagają dużej motywacji i skupienia.

3. Zachęcaj do udziału w olimpiadach, forach i konkursach

Główną zaletą takich wydarzeń jest możliwość głębszego poznania swojego ulubionego kierunku w nauce jeszcze w szkole, a także pobudzenia kreatywnego myślenia i umiejętności rozwiązywania niestandardowych problemów. Nawiasem mówiąc, nie musisz wygrywać igrzysk olimpijskich. Certyfikaty i dyplomy oczywiście nie będą zbędne: mogą przynieść dodatkowe punkty przy wejściu na uniwersytet lub inne korzyści. Ale nie należy redukować znaczenia udziału w konkursach do zdobywania maksymalnej liczby punktów i rozwiązywania absolutnie wszystkich problemów bez jednego błędu.

Igrzyska to przede wszystkim przeżycie. Jeśli dziecko nauczy się szybko koncentrować na zadaniach i spokojnie odpowiadać na pytania w nieznanym środowisku, nie będzie zdezorientowane na egzaminie. Poza tym udział w zawodach trenuje silną wolę, bo bez wytrwałego przygotowania nie da się obejść. A na wydarzeniach można spotkać podobnie myślących ludzi i poczuć się częścią społeczności, która łączy jedno zainteresowanie.

4. Popraw swoje analityczne i krytyczne myślenie

Naukowiec nieustannie poszukuje odpowiedzi. Dlatego nie można obejść się bez ciekawości i chęci dotarcia do sedna sprawy w tym zawodzie. Aby te cechy doprowadziły do ​​​​pomyślnego wyniku, musisz umieć dobrze analizować informacje i krytycznie odnosić się do wszelkich danych, nawet tych, które są podawane w artykułach i podręcznikach.

Trening umiejętności możesz rozpocząć już w szkole. Na przykład wyjaśnij dziecku, że nie musisz ograniczać się do jednego źródła, jeśli szuka informacji do streszczenia. Wspólnie sprawdźcie, co piszą na innych stronach i porównajcie informacje. Rozwiązuj zagadki i zadania logiczne. Organizuj rodzinne dyskusje - dyskutuj o książkach, filmach, nowościach naukowych i technologicznych. Staraj się uważnie słuchać siebie nawzajem, a następnie wyrażaj swoją opinię z rozsądkiem. Pamiętaj, że wyrażenia takie jak „to już jest jasne” lub „nawet dzieci to wiedzą” nie mogą być dowodem na twoje stanowisko.

5. Naucz się przyznawać do błędów

Kolejną cechą, której potrzebuje naukowiec, jest umiłowanie prawdy. I to powinno być ważniejsze niż pogoń za sławą. Stawiane hipotezy nie zawsze znajdują potwierdzenie w eksperymentach i badaniach, a sprawdzone wcześniej schematy można z czasem obalić – i trzeba być na to przygotowanym. Ważne jest, aby nauczyć dziecko spokojnego przyjmowania krytyki i przyznania się do błędu. Tak, porażki mogą zaszkodzić samoocenie, ale bez porażek nie ma wielkich sukcesów - zwłaszcza w nauce. Dzięki błędom rodzą się nawet ważne odkrycia. Na przykład Alexander Fleming zostawił kiedyś pojemnik z próbką gronkowca przy otwartym oknie. Wiatr wdmuchnął do próbki zarodniki pleśni, grzyb zabił bakterie - tak naukowiec przypadkowo otwierany penicylina.

Każdy popełnia błędy, ale nie powinny one zniechęcać do próbowania czegoś nowego. Pomyśl z dzieckiem o tym, co możesz zrobić, aby zmienić sytuację. Załóżmy, że źle napisał test. Ale dzięki wytrwałości i ciężkiej pracy następnym razem uda mu się poprawić wynik. Naucz swoje dziecko, aby analizowało swoje doświadczenia i pamiętało, jakie popełniło błędy i co pomogło je naprawić. Wyjaśnij, że porażka jest tylko okazją do zrozumienia, jaką wiedzę i umiejętności warto pompować.

6. Wybierz uniwersytet z możliwościami badawczymi

Kwalifikacje kadry dydaktycznej, procent zatrudnienia absolwentów, ogólna ocena uczelni to ważne kryteria, które należy sprawdzić przed przyjęciem. Ale jeśli dziecko chce zajmować się nauką, warto zapoznać się z wyposażeniem uniwersytetu lub instytutu: zobaczyć, czy ma laboratoriów, z jakiego sprzętu korzystają studenci, gdzie odbywają praktyki i od jakiego kierunku mogą rozpocząć pracę jako stażysta. Na uczelni z fajną bazą badawczą i możliwością sprawdzenia wiedzy teoretycznej w realnych warunkach będzie ciekawiej i łatwiej zanurzyć się w zawodzie.

Nawiasem mówiąc, musisz się uczyć przez długi czas. Najpierw trzeba skończyć studia licencjackie i magisterskie lub specjalistyczne, potem iść na studia i obronić doktorat, a potem można też iść na studia doktoranckie. Ale nie będziesz musiał spędzać tych wszystkich lat zagrzebany w papierach lub siedząc w salach wykładowych. Równolegle ze studiami możesz pracować, przeprowadzać eksperymenty, przyczyniać się do nauki i zmieniać świat na lepsze. Na przykład naukowcy zajmujący się badaniami stosowanymi opracowują różne mechanizmy i technologie, leki i chemikalia, które ułatwiają życie ludziom.