11 faktów o teatrze, które można wymienić w rozmowie

1. Porzucenie sztuki to pech, zwłaszcza jeśli jest to Makbet.

Unikać czarnych kotów, nie rozlewać soli, chować się w chowanego dla narzeczonych – to dla mas, ale teatr ma swoje przesądy. Jednym z najważniejszych jest nieupuszczanie kartek sztuki podczas próby. Taka nieostrożność może przerodzić się w porażkę spektaklu – przynajmniej oni w to wierzą. widzowie teatralniJeśli tekst spadnie podczas próby, musisz na nim usiąść. Niedzielny wywiad z Olegiem Amirbekovem / Media. Az. Na szczęście sytuację można naprawić: wystarczy usiąść na upadłym tekście.

Kolejnym zagrożeniem dla sceny i jej mieszkańców jest Makbet. Spektakl jest otoczony plotkami o klątwie. MówiąKlątwa sztuki Szkocji / Royal Shakespeare Company, podczas pierwszej produkcji chłopiec, który miał zagrać żonę głównego bohatera, zginął za kulisami. Wtedy rolę Lady Makbet musiał zagrać sam Szekspir. Po tym incydencie po niefortunnym przedstawieniu nastąpił cały ciąg tragedii. Różne razy podczas pokazów

stało sięTragedia Makbeta w teatrze Almeida recenzja — brylant, a nie rakieta / The Times zamieszki i zawalenia się scenerii, prawdziwe sztylety i miecze przypadkowo pojawiły się na scenie zamiast fałszywych, aktorzy wpadli do widowni. „Cholera” jest w wiadomościach nawet dzisiaj – najnowsza wersja „Makbeta” na Broadwayu odwołanyCzym jest klątwa „Makbeta” i czy Chris Rock został spoliczkowany po jej wypowiedzeniu? / Wiadomości Narodowe kilka minut przed podniesieniem kurtyny. A przyczyna głównego skandalu na ostatnich Oskarach zwłaszcza z Chrisem Rockiem i Willem Smithem wrażliwi widzowie również wymieniają dzieło Szekspira: komik krótko wcześniej wypowiedział tytuł tej przeklętej sztuki słynny policzek.

2. W miejscu powodzi piwa znajduje się angielski teatr „Dominion”

Podczas gdy przesądni aktorzy i reżyserzy siedzą na liściach, London Dominion Theatre nieustraszenie stoi w miejscu katastrofy – powodzi piwa. Tottenham Court Road, gdzie dziś znajduje się Dominion, była zwykłą ulicą w slumsach. Ludzie mieszkali w piwnicach i prawie nie smakowali dobrego piwa, chociaż byli obok browaru. 17 października 1814 r. można było pić dużo piany rokuKatastrofa!: Kompendium katastrof terrorystycznych, naturalnych i spowodowanych przez człowieka / Drzwi Michael I. Greenbergkiedy zbiorniki przedsiębiorstwa pękły i napełniły wszystko dookoła odurzającym napojem. Wydaje się, że sprawa jest bardziej zabawna niż katastrofalna, ale w rzeczywistości wszystko zamieniło się w tragedię. zginąłThe Book Of Lists Londyn / Nick Rennison 9 osób. Ludzie nie zdążyli wydostać się z piwnic i utonęli, a niektórzy zginęli w wyniku zatrucia alkoholem.

Zdarzenie przypisano działaniu siły wyższej, a w 1922 r. zakład rozebrano. Dominion nie ucierpiało z powodu niepowodzenia poprzedniego przedsięwzięcia: mimo kilku zamknięć teatr odnosi sukcesy i regularnie wystawia spektakle.

3. W Japonii teatr nie był przerywany nawet podczas przerw.

Nie, to nie jest kolejny całodobowy występ. Mówimy o kegyong – wciągających występach folklorystycznych w przerwach spektaklu. Klasyczny teatr japoński – ale – oznaczał ciężkie dramatyczne wątki w kilku aktach. Aby odwrócić uwagę widzów od ponurych refleksji na temat natury dobra i zła, aktorzy bez tradycyjnych strojów, charakteryzacji i rekwizytów rozrywkęSCENA: JAPOŃSKI TEATR NOMURA KYOGEN / The New York Times widzowie z komiksowymi szkicami. Połączenie tych dwóch przedstawień nazywa się „nokagu” i znajduje się na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości. UNESCOTeatr Nogaku / UNESCO.

4. Teatr był miejscem publicznych egzekucji

Teatr, w przeciwieństwie do buntu rosyjskiego, nigdy nie był bez znaczenia, ale w bezwzględności te działania mogą konkurować. Na przykład w starożytnym teatrze rzymskim często dokonywano publicznych egzekucji. Niektórzy badacze przeznaczyćTeatr w starożytnym Rzymie: spektakl teatralny / Historia to teraz Magazyn je w niezależny rodzaj reprezentacji. Czasami przestępcy skazani na śmierć byli zmuszani do odgrywania znanych mitów z nieuniknionym nieszczęśliwym zakończeniem. W innych produkcjach scenariusz był mniej dopracowany, a skazanym na śmierć powierzono improwizację w towarzystwie głodnych dzikich zwierząt.

5. Groch błazna - teatralista

Groch nie jest szanowany przez ludzi: rzucano go o ścianę, aby wywoływać głupie i uparte imiona, a kolana dzieci były testowane. Również błazen w języku okazał się grochem. Według jednego z wersjeSkąd wzięły się starożytne rosyjskie wyrażenia, które są nadal używane / Kulturologia. RF, wyrażenie to zawdzięcza swój wygląd rosyjskiemu teatrowi dworskiemu. Błazny napychały bycze pęcherze suchym groszkiem i używały ich jako nabijaków dla swoich kolegów ze sceny. I te urządzenia również wydawały charakterystyczny dźwięk, dzięki któremu publiczność zrozumiała, kto ma się pojawić na scenie.

6. Londyn ma teatr z miejscami dla duchów

Nawet wyprzedane nie zmuszałUK–Londyn–Palace Theatre/Theatrecrafts.com Londyński Palace Theatre sprzeda widzom dwa miejsca na balkonie. Ten ekstrawagancki przesąd można łatwo wytłumaczyć - miejsca siedzące zajęte są przez teatralne duchy. Jeden z nich, według legendTeatr Pałacowy/Londyn Teatr, to duch nieznanej baletnicy, drugi to duch Ivora Novello, słynnego walijskiego aktora, piosenkarza i kompozytora początku ubiegłego wieku.

7. W teatrze można było hałasować, a nawet jeść

Teraz w teatrze zwyczajem jest cicho siedzieć i klaskać ściśle pod koniec sceny, ale dawna etykietaKrótka historia etykiety operowej / Opera Vivra nie był tak ascetyczny. Teatr był miejscem spotkań społeczeństwa świeckiego, siedliskiem plotek i narzędziem do eksponowania stroju. Same przedstawienia często schodziły na dalszy plan - ludzie przychodzili rozmawiać i dyskutować o swoich sąsiadach z wyższych sfer. A także pyszny posiłek. Dlatego w połowie XVIII wieku kompozytorzy operowi podarowali mniej utalentowanym śpiewakom pierwszą arię drugiego aktu, „arię sorbetową”. Faktem jest, że w tym momencie występu zwyczajowo serwowano publiczności deser. Nikt nie chciał czekać na przerwę, a dźwięk łyżek zagłuszał muzykę.

8. W Wietnamie w XI wieku istniał teatr wodny.

Efekty specjalne nie narodziły się wczoraj – wietnamski teatr przez kolejne dziesięć wieków demonstrował cuda podwodnego teatru plecyWodny Teatr Lalek / PrzewodnikWietnam. Potem pola ryżowe, na których ludzie masowo pracowali, były często zalewane deszczami, a wieśniacy bawili się, urządzając nad taflą wody przedstawienia kukiełkowe. Zabawkowych „aktorów” montowano na długich kijach i tyczkach, a stojąc po pas w wodzie robotnicy odgrywali sceny ze swojego życia. Czasami wystarczyło usiąść, żeby wyglądało, że lalki chodzą po wodzie. W nowoczesnym pokazywaćThang Long Water Marionetka fabuła pozostała taka sama, ale teraz aktorzy kontrolują jasne lalki w specjalnym basenie.

9. Teatr cieni narodził się z tragicznej miłości

Teatr cieni według legendaChiński Shadow Puppetry / Kompleksowa strona informacyjna, rozpoczęła się lekką historią miłosną. Chiński cesarz Han Wudi stracił ukochaną konkubinę, a wraz z nią całe pragnienie życia. Aby jakoś rozbawić władcę, radca dworski postanowił „wskrzesić” wizerunek dziewczynki. Pomogły mu w tym dzieci: w słoneczny dzień bawiły się cieniami z parasoli. Piękno chwili zrobiło wrażenie na doradcy: mistrz narysował na papierze postać cesarskiej konkubiny, wyciął ją i umieścił za półprzezroczystą tkaniną. I tak narodził się teatr cieni – mechanika nie zmieniła się przez wieki, podobnie jak miłość widzów do tych na wpół mistycznych przedstawień.

10. Teatr dosłownie umarł ze śmiechu

Jedna z ofiar morderczej komedii w 1782 r. stał się10 osób, które śmiały się na śmierć / Kolekcja historyczna wdowa po księdzu, pani Fitzherbert. Kobieta oglądała The Beggar Johna Gaya, kiedy dostała ataku histerycznego śmiechu. Przyczyną zabójczego knebla był aktor Charles Bannister w postaci zalotnej dziewczyny Paulie. Sama ballada opowiada o codziennym życiu złodziei, oszustów i mieszkańców ubogich terenów – dziwny wybór dla wdowy po księdzu.

11. Teatr jest dobry

Jeśli śmiejesz się ostrożnie, pójście do teatru jest naprawdę przydatne. Potwierdzają to liczne badania. Na przykład, potencjalna korzyśćTeatr skutecznym narzędziem promocji zdrowia / PZH pokazał teatry forum w Afryce i Ameryce Północnej. Publiczność w takich przedstawieniach przygląda się szkicowi sytuacji, a następnie proponuje własne opcje kontynuacji poprzez interakcję z aktorami i prezenterem. W 1989 roku położne z Mali, hołdujące tradycjom tradycyjnej medycyny, otrzymały aktualną wiedzę na temat menopauzy w interaktywnej formie takiego teatru. Następnie doświadczenie zostało powtórzone w Quebecu dla osób z zaburzeniami psychicznymi. Spektakl „Nie tak szalony jak to wszystko”, który powstał podczas tego forum, został nagrany na wideo i wykorzystany jako pomoc naukowa o normach komunikowania się z osobami niepełnosprawnymi umysłowo.

Badania ujawniają również potencjalne korzyści płynące z teatru dla dzieci niepełnosprawnych spektrum autyzmuKrótka relacja: teatr jako terapia dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu / NIH, starzy ludziePsychologiczne korzyści płynące z uczęszczania do teatru związane z pozytywnym afektem i dobrym samopoczuciem dla abonentów powyżej 60 roku życia / PZH i dla tych, którzy stoją w obliczu choroby, choroba ParkinsonaTeatr aktywny jako terapia uzupełniająca w rehabilitacji choroby Parkinsona: badanie pilotażowe / PZH i inne umysłowe zaburzeniaWykorzystanie teatru w psychospołecznej readaptacji pacjentów z zaburzeniami psychicznymi: perspektywy uczestników / PZH.