Czym jest dystymia i czym różni się od depresji?

Co to jest dystymia

Jest to przewlekłe zaburzenie, w którym nastrój zredukowanyF34. Dystymia / ICD-10 Wersja: 2016 przez co najmniej kilka lat. I choć dystymia jest podobna do depresji, jej objawy nie są tak poważne, że można ją zdiagnozować jako epizod depresyjny lub depresję nawracającą.

W głównym podręczniku amerykańskich psychiatrów, Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5), nacisk kładzie się na czas trwania choroby. W DSM-5 dystymia To maZaburzenie dystymiczne / Słownik psychologii APA osobna nazwa - uporczywe lub trwałe zaburzenie depresyjne.

Czym różni się dystymia od depresji?

To dość śliskie pytanie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że prawda depresja jest też inny – zarówno ciężki, jak i lekki.

Oba naruszenia miećDystymia / Harvard Health Publishing wiele podobnych objawów: obniżony nastrój, problemy ze snem, utrata energii, słaba koncentracja. Dystymia i depresja są tak podobne, że wielu psychiatrów

uważaćGordon Parker, MD, PhD, DSc, FRANZCP, Gin S. Malhi, MB ChB, BSc (z wyróżnieniem), FRCPsych, FRANZCP, MD. Uporczywa depresja: czy taka kategoria diagnostyczna DSM-5 powinna się utrzymywać? / Kanadyjski Dziennik Psychiatriiże warto by było zjednoczyć te zaburzenia.

Ale są różnice między depresją a dystymią. Eksperci z Harvard Medical School listaDystymia / Harvard Health Publishing kilka z najbardziej oczywistych.

1. Z dystymią człowiek może cieszyć się życiem. W przeciwieństwie do ofiary depresji może cieszyć się komunikowaniem z bliskimi, angażować się w hobby.
2. Dystymia nie ma wyraźnych objawów psychomotorycznych. Na przykład nadmierne podniecenie lub oczywiste letarg. Jeśli zachowanie zmienia się dość dramatycznie podczas depresji, to w przypadku dystymii osoba może wyglądać na spokojną, pilnie chodzić do pracy i wykonywać codzienne czynności.
3. Dystymia jest czasami odczuwana jako część osobowości. Osoby z depresją są w stanie zdać sobie sprawę, że coś jest z nimi nie tak. W przypadku dystymii człowiek jest tak przyzwyczaić sięCo to jest depresja? / Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne do ponurego stanu, który zaczyna uważać depresję za część jego charakteru.

Jak rozpoznać dystymię i kiedy udać się do lekarza

Aby nakreślić wyraźniejszą granicę między zaburzeniami, psychiatrzy ofertaCo to jest depresja? / Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne skupiaj się przede wszystkim na nastroju i samoświadomości, a nie na konkretnych objawach fizycznych. Dlatego powinieneś przyjrzeć się sobie.

Dystymia można założyćPorównanie zaburzeń dystymicznych od DSM-IV do DSM-5 / Administracja ds. nadużywania substancji odurzających i opieki w zakresie zdrowia psychicznegogdy są co najmniej dwa z następujących:

• zmiany wagi;
• problemy ze snem;
• brak energii;
• niski poczucie własnej wartości;
• trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji;
• poczucie beznadziejności.

Jeśli stan ten utrzymuje się dłużej niż dwa lata (u dziecka – dłużej niż rok), jest to poważny powód, aby skonsultować się z lekarzem: terapeutą lub psychoterapeutą.

Lekarski utrzyma sięUporczywe zaburzenie depresyjne (dystymia) / Mayo Clinic badanie, zapytaj o samopoczucie, styl życia, choroby przewlekłe. Być może zaproponuje wykonanie testów. Jest to konieczne, aby wykluczyć inne problemy, które mogą objawiać się jako objawy zaburzenia depresyjnego. Na przykład brak energii i zmiany wagi są często związane z niedoczynność tarczycy - niewystarczająca produkcja hormonów tarczycy. W takim przypadku konieczne jest naprawienie tego naruszenia, aby objawy same ustąpiły.

Rozpoznanie „uporczywego zaburzenia depresyjnego” stawia się, gdy przewlekle obniżony nastrój nie jest wyjaśniony przyczynami fizjologicznymi.

Jak leczy się dystymię?

Z pomocą psychoterapii i antydepresantów. Te ostatnie mają wiele skutków ubocznych, dlatego lekarze zaczynają leczyć dzieci i młodzież, a także osoby, u których dystymia nie jest zbyt wyraźna, bez stosowania tych leków.

Antydepresanty przepisywane, gdy dystymia jest tak ciężka, że ​​może przekształcić się w prawdziwą „poważną” depresję lub gdy objawy choroby poważnie zatruwają życie danej osoby.

Należy pamiętać, że antydepresanty nie są magiczną pigułką. Jest ich wiele i nie zawsze można znaleźć naprawdę skuteczny lek za pierwszym razem. Aby leki zaczęły działać, musisz je brać przez co najmniej kilka tygodni. Ponadto nie można tak po prostu przestać zażywać leków przeciwdepresyjnych: po nagłym przerwaniu leczenia lub pominięciu kilku dawek objawy zwykle powracają z nową energią.

Jak złagodzić stan w domu

Eksperci amerykańskiego centrum badawczego Mayo Clinic polecićUporczywe zaburzenie depresyjne (dystymia) / Mayo Clinic uzupełnij zalecone przez lekarza leczenie o samoopiekę.

1. Zapamiętaj swój cel. Pewnego dnia znów staniesz się szczęśliwą i aktywną osobą. Koniecznie.
2. Spraw, by Twoje życie było łatwiejsze do opanowania. Zaplanuj swój dzień, twórz listy rzeczy do zrobienia, używaj naklejek jako przypomnień, staraj się trzymać z góry ustalonego harmonogramu. Dzięki temu odzyskasz poczucie kontroli nad tym, co się dzieje.
3. Prowadzić pamiętnik. W nim możesz wyrazić swoje emocje, a tym samym obniżyć poziom stresu.
4. Czytaj książki o psychologii. Pomogą ci zrozumieć siebie i to, co się dzieje. Jeśli nie wiesz, od czego zacząć, poproś lekarza o poradę.
5. Nie zamykaj się. Ważne jest, aby nadal spotykać się z bliskimi i pracować, aby czuć się potrzebnym.
6. Naucz się kontrolować stres. Na przykład opanuj technikę głębokiego oddechowy lub medytacji i używaj ich w trudnych chwilach.
7. Nie podejmuj żadnych decyzji dotyczących swojej przyszłości w okresach udręki. Takie podejście uchroni Cię przed pokusą przerwania terapii, jeśli nagle okaże się, że nie działa.

Jak uniknąć dystymii?

Niestety nie istnieją niezawodne metody zapobiegania: naukowcy nie zrozumieli jeszcze w pełni natury dystymii. Zaburzenie może rozwinąć się z powodu genetyki, wrodzonych cech osobowości lub z powodu wydarzeń traumatycznych - te czynniki nie są naruszone.

Jednak wciąż istnieją sposoby na zmniejszenie ryzyka rozwoju dystymii.

1. Przypomnij sobie, że zasługujesz na miłość i szczęście.
2. Nie bój się szukać wsparcia w trudnych chwilach. Członkowie rodziny i przyjaciele mogą ci pomóc.
3. Naucz się kontrolować stres. Medytacja lub inne przydatne tutaj metody.
4. Skontaktuj się z psychoterapeutą przy pierwszej wskazówce zmiany osobowości. Nie próbuj przezwyciężać utrzymującego się smutku i apatii siłą woli.

Ekaterina Komissarova