10 błędnych przekonań na temat samurajów, które wierzymy w filmy i gry
Życie / / January 06, 2021
1. Główną bronią samuraja jest katana
Najczęściej samurajowie są przedstawiani z dwoma mieczami w pasie - długą kataną i krótkim wakizashi. Dlatego większość ludzi uważa ich za wojowników walczących w zwarciu na miecze. Ale tak nie jest.
Samuraje oczywiście używali katany i wakizashi, ale tylko w nagłych przypadkach. Zasadniczo ta broń służyła jako potwierdzenieJapoński miecz, Księga mieczy japońskich konesera ich status, ponieważ zwykli ludzie - kupcy i rzemieślnicy - mogli nosić tylko jeden, krótki miecz (i wtedy został zakazanyKsięga mieczy japońskich konesera, Czym było polowanie na miecze w Japonii?).
Na polu bitwy samurajowie byli przede wszystkim łucznikami konnymi. To przywilej szlachty, bo w małej Japonii z niedoborem pastwisk koń był wart fortunę. Zużycie koralikówSamurai: The Code of the Warrior długi łuk wakyu, daikyu lub yumi i bambusowe strzały. A umiejętność strzelania z tej broni była dla samurajów ważniejsza niż szermierka.
Ma to sens, bo wroga zazwyczaj łatwiej jest strzelić niż szturchnąć go mieczem.
Samuraje, w przeciwieństwie do europejskich rycerzy, nie nosili tarcz. Zrobili to za nich ich giermkowie - ciągnęli za nimi duże drewniane tarcze, aby mistrz mógł się za nimi schować podczas strzelania.
Jeśli chodziło o walkę wręcz, samuraje zabrali włócznie yari, naginata (coś w rodzaju japońskiej halabardy, rodzaj hybrydy szabli i mopa) oraz żelazne maczugi i maczugi kanabo do walki z wrogiem w zbroi. Bushi użyło również kusarigamy i kusari-fundo - ostrzy i sierpów na łańcuchach, które są zwykle używane tylko w filmach ninja.
W końcu czasami wymachiwali nodachi, bardzo długim, lekko zakrzywionym mieczem (trochę jak japońska wersja zweihander). Czasami katana nie była brana na pole bitwy, wolał zachować ją jako przedmiot statusowy.
2. Samuraje są lojalni wobec swojego daimyo do końca
We współczesnej kulturze słowo „samuraj” jest synonimem honoru i oddania. Wydaje się, że starożytni japońscy arystokratyczni wojownicy mają dosłownie obsesję na tym punkcie. Są gotowi nie tylko zabijać, ale także umrzeć za swojego pana. Daimyo musi tylko unieść brew, aby samuraj mógł wyruszyć na samobójczą misję lub popełnić seppuku, tylko po to, by zachować swoją godność.
Ale w rzeczywistości samuraje, podobnie jak europejscy rycerze, wcale nie byli tak nienagannie lojalni. Podawali swojego daimyo, podczas gdy on im płacił - głównie ryżem. Gdyby mistrz przestał odpowiadać samurajom, mógł z łatwością przejśćZrozumienie nielojalności samurajów, Śmierć, honor i lojalność: ideał Bushidō do lepszego pana razem ze wszystkimi jego wojownikami.
W Europie zdarzały się również zdrady, ale ludzie wokół niego zaczęli z wyrzutem traktować rycerza, który dopuścił się tak niskiego czynu. W Japonii opuszczenie mistrza nie było uważane za coś całkowicie niedopuszczalnego wśród samurajów.
Napisał to Alessandro Valignano, jezuicki misjonarz, który głosił w Japonii w 1573 rokuZrozumienie nielojalności samurajów o samurajach:
Alessandro ValignanoPowstają, gdy tylko mają szansę uzurpować sobie władzę swoich władców lub dołączyć do wrogów. Następnie ponownie zmieniają strony i ogłaszają się sojusznikami. Ale gdy nadarzy się okazja, znów powstają. Takie zachowanie wcale ich nie dyskredytuje.
Japończycy wciąż mają powiedzenie „siedem upadków, osiem wzniesień”. Tyle razy daimyo teoretycznie mógł wybaczyć wasalowi, który zdradził jego zaufanieIdeały samurajów: pisma japońskich wojowników. Lub tymczasowo zwolnij podmiot ze służby, aby nie był urażony.
3. Możesz łatwo przeciąć kolejny miecz kataną.
Istnieje przekonanie, że ostrza samurajskie są niesamowicie mocne i ostre. Potrafią jednym ciosem przeciąć kilka osób na pół, przeciąć wrogi miecz lub beczkę broń palna, podzielić na dwie części odrzuconą chustę jedwabną lub włosie końskie i tak dalej.
Jednak katana nie różniła się szczególnie od szabli czy warcaby. Faktem jest, że Japończycy mieli bardzo mało dobrej stali.Seminarium na temat mieczy japońskichDlatego katany nie mogły pochwalić się żadnymi cechami, których nie miałaby zachodnia broń o długim ostrzu. Ich ostrości również nie można nazwać nadprzyrodzoną: europejskie ostrza tną papier, tkaniny i inne rzeczy równie dobrze, lub nawet lepiej.
Więc niemożliwe jest przecięcie kolejnej katany kataną, nie mówiąc już o europejskim bękartym mieczu. Jeśli mi nie wierzysz, zobacz, jak eksperymentator z niemieckiego programu Welt der Wunder próbuje to zrobić.
Samuraj z taką kataną, który walczył z rycerzem lub przynajmniej najemnikiem-landsknechtem, miałby trudności.
4. Miecze samurajskie zostały wykute z tysięcy warstw stali
Wielu uważa, że prawdziwe katany były wykuwane przez mistrza płatnerza od kilku lat. W tym czasie kowal wielokrotnie składa stalowy blank, nadając mieczowi niesamowitą siłę i ostrość.
To oczywiście złudzenie. Półwyroby z tamahagane, japońskiej stali, zwanej także „diamentem”, są tak naprawdę wytwarzane poprzez wielokrotne składanie, a następnie spłaszczanie metalu.
Ale ze stali warstwowej, której przypisuje się zalety katany, Japończycy wykonali nie ze względu na jej wyjątkowe właściwości, ale dlatego, że nie dysponowali skuteczniejszym sposobem czyszczeniaNauka o Tatarze i japońskim mieczu, Japoński proces wytwarzania miecza żelazny piasek z zanieczyszczeń i lepszy do rozprowadzeniaBadanie mikrostruktur na przekroju poprzecznym MIECZA JAPOŃSKIEGO w metalowym węglu. Ta metoda obróbki żelaza nie jest wielką tajemnicą. język japoński mistrzów, ale dość zwyczajna technika, która była używana na całym świecie.
Tysiąc razy stal nie została złożona. Gięcie przedmiotu obrabianego ponad 20 razy nie ma sensu, ponieważ prowadzi do tegoJapoński proces wytwarzania miecza nadmiernej dyfuzji węgla w materiale. Proces gięcia stali, zwany shita-kitae, powtarzano tylko 8-16 razy.
A kiedy Japończycy zaczęli importować metal z Europy, generalnie zrezygnowali z marnowania energii na Sita-Chinae, ponieważ europejska stal była tańsza i znacznie lepsza jakościowo.
A katany nie były kute od lat. Średnio wziął jeden mieczJak długo trwa wykucie katany?, DLACZEGO TWORZENIE KATANY TRWAŁ TAK DŁUGO OSTRZA? od trzech tygodni do kilku miesięcy.
5. Broń palna jest nie do przyjęcia dla samuraja
Jak wiesz, broń palna została wynaleziona przez tchórzliwych gaijinów, którzy nie znają ścieżki honoru. Takie rzeczy są obrzydliwe dla prawdziwego samuraja. Walczy z wrogiem twarzą w twarz i tylko mieczami. A jeśli wróg do niego strzela, samuraj się zgodzi śmierć z odwagą. Albo odbije kulę w locie kataną. Przynajmniej w filmach.
W rzeczywistości samurajowie nie tylko nie gardzili bronią palną, ale także przyjęli ją niemal natychmiast, gdy Europejczycy przywieźli ją do Japonii. Portugalski zamek na kole, zwany przez Japończyków tanegashimaTanegashima: Przybycie Europy do Japoniiw 1543 roku zmienił wojny w Japonii.
Zaczęto formować jednostki wojskowe z arkebuzerów i pikinierów. Japończycy zostali tak porwani przez broń palną, że pod koniec XVI wieku zdobyli jąGiving Up the Gun: Japan's Reversion to the Sword, 1543-1879 więcej korpusów arkebuzów niż jakikolwiek inny kraj europejski.
Kupowano głównie broń palną - i pistolety ręczne oraz karabiny i pistoletyPowstanie współczesnej Japonii w Holandii. Posiadanie fajnej importowanej beczki wśród samurajów nie było haniebne, ale wręcz przeciwnie, honorowe i statusowe.
6. Samuraje byli elitarnymi wojownikami
Samurajowie są zwykle uważani za nieustraszonych wojowników, którym poświęcają całe swoje życie wojna. Ale to nieprawda. Słowo samuraj, jeśli szukasz alternatywy dla niego w innych językach, będzie raczej oznaczało nie „wojownik”, ale „szlachcic” lub „arystokrata”, ale bezpośrednio tłumaczy się jako „ten, który służy”.
W związku z tym wśród samurajów było ich wystarczająco dużoSekrety samurajów; Przegląd sztuk walki feudalnej Japonii i ci, którzy w ogóle nie walczyli. Działali jako poborcy podatkowi, księgowi, urzędnicy i tak dalej.
Czasami nawet się z takich samurajów wyśmiewanoSekrety samurajów; Przegląd sztuk walki feudalnej Japonii prawdziwych wojowników, mówiąc, że noszą miecze nieprawidłowo - w bardziej poziomej pozycji, co nie pozwala im na natychmiastowe wyciągnięcie broni.
A samurajów trudno nazwać prawdziwą elitą. Na przykład w 1600 roku w Japonii było 18 milionów ludzi, a samurajów było w liczbieSamuraj 5-6% całości. Trudno więc nazwać ich małą klasą.
7. Wprawny samuraj zatrzyma katanę klaszcząc w dłonie
Czasami umiejętności wojskowe samurajów w filmach i Anime pokaż absolutnie niesamowite. Tak więc, czasami doświadczony bushi udaje się zatrzymać cios katany przeciwnika, trzymając ją między dwiema dłońmi. Wygląda bardzo fajnie, ale absolutnie nierealistycznie.
Ogólnie rzecz biorąc, w różnych szkołach szermierki - zarówno japońskiej, jak i europejskiej - istniały techniki, które umożliwiały odebranie wrogowi miecza. Ale zanim chwycisz broń za ostrze, wysoce wskazane jest założenie karwaszów i grubych rękawic. Nie dotykają ostrza gołymi rękami - możesz chwycić tylko rączkę lub dłonie przeciwnika.
Zatrzymaj uderzenie ostrza klaskaniem dłonie jest to po prostu niemożliwe - zostaniesz po prostu okaleczony lub całkowicie odrąbany.
8. Samuraj postępował zgodnie z kodeksem Bushido
Uważa się, że Bushi-do, droga wojownika, to zbiór zasad rządzących życiem samuraja. I każdy bushi musi znać ten kod. Jeśli go naruszy, zostanie zmuszony do popełnienia rytualnego seppuku samobójczego, ponieważ wojownik musi ściśle przestrzegać swojego honoru.
W rzeczywistości samurajowie mieli oczywiście zasady postępowania, ale nie były one napisane. Najpełniejszą listę sporządziłjapońska kultura, Hagakure: książka samurajów w swojej książce „Hagakure” samuraj Yamamoto Tsunetomo. Jest tylko jedno małe, ale: nie był bushi, nigdy nie widział wojny i pracował jako zarządca w posiadłości Daimyo Saga.
Yamamoto spisał nie jakieś niezachwiane zasady, ale wspomnienia dawnych samurajów i swoje własne pomysły doskonały wojownik. Zatem ocenianie bushi z Hagakure jest jak wymyślanie rycerzy z dworskich powieści.
Prawdziwe samurajskie myślenie o honorze bardzo różniło się od współczesnych. A jeśli o to chodzi, każdy sam wymyślił zasady.
Wielu bushi nie widziało niczego nagannego w hakowaniu wroga od tyłu bez ogłaszania rozpoczęcia pojedynku.
Doszło także do bratobójstwa, zdrady, służenia kilku mistrzom jednocześnie wśród samurajówŚmierć, honor i lojalność: ideał Bushidō. Ale cóż mogę powiedzieć, cała sztuka battojutsu jest poświęcona szybkiemu wyciągnięciu miecza i zabiciu człowieka, gdy niczego nie podejrzewa - na przykład podczas herbaciarnia ceremonia. To nie brzmi jak uczciwy akt.
9. Seppuku to najlepsze zakończenie dla samuraja
Samuraj, który teoretycznie stracił swoją godność, z pewnością musiał odprawić rytuał samobójstwo seppuku. Polegało to na tym, że bushi ubrał się na biało, napisał pożegnalne wiersze, następnie ukląkł i krótkim ostrzem kusungobu rozerwał mu brzuch. Trzeba było to zrobić bez wahania iz nieprzeniknioną twarzą.
A towarzysz samuraja, zwany kaisyaku, musi odciąć mu głowę, ale nie do końca, ale tak, aby wisiała na kawałku skóry. Jeśli kaisyaku niedbale odstrzeli mu głowę, samuraj zostanie pokryty wstydem. Jeśli samuraj stał mocno, jego brzuch został prawidłowo rozerwany, a głowa została nienagannie odcięta, to jego honor został ocalony.
Brzmi przerażająco, ale tak naprawdę to hara-kiri.Samobójstwo i kultura w Japonii: badanie seppuku jako zinstytucjonalizowanej formy samobójstwa, Inwazja samurajów: wojna koreańska w Japonii, 1592-98 w większości przypadków robili to nie po to, by ratować honor, ale żeby uniknąć jeszcze większych kłopotów. Na przykład, jeśli samuraj został pokonany w walce i zagrożony niewolą i torturami, wybrał szybszy koniec, który również pomógł zachować twarz.
Całkiem rozsądne, biorąc pod uwagę, jak brutalnie dogadywali się samurajeKontakt graniczny między Koreą Choson a Japonią Tokugawa, Zbrodnia i kara w średniowiecznej Japonii wśród więźniów powszechne były palenie, ukrzyżowanie i gotowanie we wrzącej wodzie. Szczególnie pechowych ludzi można było przeciąć na pół... drewnianą piłą.
A dla samurajów, którzy zhańbili swojego daimyo, seppuku było czasem jedynym sposobem na zachowanie własności.
W końcu, gdyby bushi rozerwał mu brzuch, jego majątek przeszedłby na spadkobierców. A jeśli zostanie osądzony i skazany, majątek zostanie skonfiskowany.
W końcu bolesne hara-kiri nie były wykonywane zbyt często według zasad. Gdyby samuraj zrozumiał, że śmierć jest nieunikniona, mógłby rytualnie dotknąć swojego brzucha wentylatoremSamobójstwo i kultura w Japonii: badanie seppuku jako zinstytucjonalizowanej formy samobójstwa, , rezygnując z cierpienia, wypadających wnętrzności i krew. I kaisyaku szybko go ścięło.
Ponadto, jeśli samuraj daimyo zginął lub sam popełnił hara-kiri, bushi nie musiał podążać za jego przykładem. Mógł pójść do klasztoru i tam mieszkać - uznano to za akceptowalną alternatywę dla seppuku. Możesz też trochę porzucić zasady i znaleźć sobie nowego mistrza.
10. Ronini to uczciwi i porządni faceci
We współczesnej kulturze roninowie, wędrowni wojownicy bez pana, domu i środków do życia, są przedstawiani jako szlachetni samotni rycerze. Nie wahają się bronić zwykłych ludzi, zakładają zakopujących się samurajów i starają się przywrócić im honor i dobre imię dobrymi uczynkami i odważnymi czynami.
W rzeczywistości wielu roninów zostało członkami gangu, rabusiami, gwałciciele i bandytów.
Samurajowie w Japonii mieli prawoKirisute-gomen „Zabij i zostaw”, to znaczy zhakuj na śmierć każdego zwykłego mieszkańca, żeby spojrzeć z ukosa. Albo by sprawdzić ostrość miecza.
Straciwszy daimyo, ronini nie porzucili swoich samurajskich nawyków. Zabijali, zabierali cudze mienie i zajmowali się haraczami. Wielu z nich zostało lideramiYakuza gangi yakuzy. Jak widać, w rzeczywistości ronini wcale nie byli tak przyjemni jak Zatoichi w filmie Takeshi Kitano.
Przeczytaj także🧐
- 9 błędnych przekonań na temat walki na miecze, które zmusiły nas filmy i programy telewizyjne
- 10 mitów o starożytnym świecie, w który wielu z jakiegoś powodu wciąż wierzy
- 10 błędnych przekonań na temat kosmosu, w które wstydzisz się wierzyć