Jak wywrzeć bardzo mocne wrażenia z Rosji: lista Holendra Mahili Snape

Przyjechałem do Rosji w 2015 roku z miłości: moja żona jest Rosjanką. Przyjechałem tu z otwartym umysłem, nie wiedząc nic o tym kraju. Od tego czasu zwiedzam Rosję i udało mi się dotrzeć do jej najbardziej różnorodnych, odległych i bajecznych zakątków. Pływałem w Arktyce, zjadłem najsmaczniejszy khychin w małej kaukaskiej wiosce, złapałem zorzę polarną i przejechałem przez bagna tundry na ogromnym rosyjskim pojeździe terenowym.

Przy tak dużej liczbie miejsc i atrakcji do wyboru, ciężko wybrać ulubione, ale spróbuję.

1. Zobaczcie „Miasto Umarłych”

Wieś Eltyubyu, Kabardyno-Bałkaria.

Moja pierwsza podróż odbyła się na Kaukaz i trwała sześć miesięcy. Tam zasmakowaliśmy podróży i zdaliśmy sobie sprawę, że chociaż dzieci nie chodzą do szkoły, my nie jesteśmy zbyt przywiązani do naszego domu, co oznacza, że ​​możemy podróżować.

Największe wrażenie odniosłam w górskiej wiosce Eltyubyu. Ludzie tam są najmilsi i

Chiczin z serem najsmaczniejsze. Wokół rozciągają się bardzo piękne łyse góry Kaukazu. W pobliżu znajduje się „Miasto Umarłych”. To starożytna nekropolia. Ziemi tutaj, w górach, jest bardzo mało, nie ma gdzie zakopać, dlatego ludzie budowali takie kamienne krypty rodzinne. Można je spotkać nie tylko w tej wsi, ale także w innych republikach Północnego Kaukazu (najbardziej znaną i największą nekropolią jest Dargavs w Osetii Północnej).

Aby zapobiec przybyciu nieproszonych gości i zwierząt, domy przykrywano kamieniami lub drewnianymi drzwiami. Ale teraz wszystkie są otwarte. Po prostu nie chcesz wchodzić, gdy znasz ich historię.

Miejscowi mieszkańcy nie lubią tu przyjeżdżać. A przewodnicy za każdym razem przypominają turystom, co to za miejsce i że należy je szanować i pamięć o tych, którzy tu byli.

2. Przepłyń pod filarami Usva

Region Permu.

Jedna z moich ostatnich podróży odbyła się w regionie Permu. To była złota jesień. A niekończące się lasy permskie były owiane kolorowymi liśćmi.

Najpiękniejszym miejscem są Słupy Uswińskie. Ogromne skały wznoszące się nad rzeką Usva o ponad 100 metrów. Płynęliśmy wzdłuż rzeki gładkiej jak lustro, a te Filary wisiały nad nami.

Przed nami powierzchnia wody połączyła się z niebem, a w tym lustrze odbiły się Filary. I dlatego wydawało się, że są całkowicie nieskończone.

Nadal możesz wspiąć się na filary i spojrzeć w przyszłość daleko poza horyzont, a jest to niezwykle potężny i imponujący widok.

3. Podróżuj na zarezerwowanym miejscu w pociągu Moskwa–Władywostok

Poszłam do pociągi i wcześniej, ale maksymalnie 40 godzin, a tu mowa o tygodniowym wyjeździe. Ale zdecydowałam się to zrobić, bo powiedziano mi, że tylko w pociągu można naprawdę poznać Rosję i ludzi, którzy tu mieszkają.

Zarezerwowane miejsce to osobne życie. Jak stwierdziła sprzątaczka pociągu, z którą rozmawialiśmy za każdym razem, gdy sprzątała u nas, pociąg moskiewski „Władywostok” to wieś licząca tysiąc mieszkańców i posiadająca jedną ulicę, do której do końca wycieczki wszyscy dotrą wiedzieć.

Po tygodniu na zarezerwowanym miejscu naprawdę znasz wszystkich swoich sąsiadów, bo bez Internetu zostało mnóstwo czasu. Ty rozmawiając z towarzyszami podróży i każdy ma takie różne historie: niektórzy piszą muzykę, inni gaszą pożary lasów. To cała encyklopedia życia.

Rozmawiacie, dzielicie się jedzeniem, bawicie się (demobilizacja nauczyła mnie udawać głupca). A potem po prostu pożegnasz się na zawsze.

Tygodniowy wyjazd okazał się bardzo bogaty w wydarzenia, a nawet pomyślałem, że mógłbym pojechać na kolejny tydzień.

4. Odwiedź przylądki Primorye

Kraj Nadmorski.

Zaraz po siedmiodniowej podróży pociągiem można wybrać się na zwiedzanie przylądków Władywostok. Nie wiedziałem, że tam są, a było ich tak dużo.

Wyobraź sobie: stoisz na skraju przylądka, za tobą zielone drzewa, gęste lasy, a przed tobą jasne, jasne morze. A wokół panuje kompletna cisza i spokój.

Słowa nie wystarczą, żeby to w pełni opisać, trzeba to zobaczyć na własne oczy. Cała różnorodność kolorów i fuzja elementów w jednym miejscu.

5. Wejdź na góry Jamał i odwiedź namioty pasterzy reniferów

Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny.

Po Jamale podróżowaliśmy ogromnymi rosyjskimi SUV-ami z pompowanymi kołami. Jeżdżą przez tundrę, skały i bagna, gdzie nic innego nie może przejść. Nie ma dróg, wokół jest niekończąca się tundra i polarne góry Ural.

Zatrzymaliśmy się, żeby popływać jezioro, gdzie słodka woda jest przyjemniejsza niż w basenie. A o 00:30 pojechaliśmy w góry - wejście na górę zajęło kilka godzin. Było całkiem jasno. Okazuje się, że Jamał ma białe noce nawet w sierpniu!

Około trzeciej nad ranem rozpoczął się najpiękniejszy wschód słońca w moim życiu. Chociaż słońce nie jest zbyt jasne, możesz z łatwością spojrzeć w dal, a niebo i rzadkie chmury są w kolorze pomarańczowym, różowym i koralowym. W pobliżu widoczny jest lodowiec, od którego odbija się światło. I nie widzisz krańców ziemi.

Tam odwiedziliśmy także namioty okolicznych mieszkańców. Ciekawiło mnie ich życie w namiotach, dowiedz się, czym się zajmują (hodują jelenie i wykorzystują zarówno ich mięso, jak i futro). Tam karmili mnie mięsem z jelenia, które okazało się podobne do wołowiny. Spróbowałem też języka jelenia, było pyszne.

Teraz moim marzeniem jest pojechać tam zimą i zamieszkać przez tydzień w namiocie, żeby zobaczyć, jak żyją na surowej północy, w zimnie.

6. Przejazd z Murmańska do Teriberki

Obwód murmański.

Teraz Teriberka stała się miejscem turystycznym, ale wcześniej była to tylko wioska rybacka. Jest tam wiele ciekawych miejsc (np. Smocze Gniazdo) - mają nazwy i wyglądają bardzo bajecznie. Dookoła są wodospady i skały, a przed nami niekończący się ocean i rozumiesz, co dalej - Arktyczny.

Wioska wychodzi na Morze Barentsa. Jest to dla mnie szczególnie interesujące, ponieważ Willem Barentsz był Holendrem. Wraz ze swoją drużyną jako pierwszy przeszedł pomyślnie przez Morze Barentsa do Morza Białego. Było to ważne odkrycie dla badań Oceanu Arktycznego.

Ścieżka do Teriberki z Murmańska jest bardzo interesująca. Najpierw jedziesz przez las, a potem widzisz, jak drzewa nagle znikają i zaczyna się tundra. Zimą wygląda jak niekończąca się biała pustynia, na której nic nie rośnie. Wysiadasz z samochodu, a wokół cisza, nawet ptaków nie ma, tylko ty i wiatr. Udało nam się wrócić z Teriberki z powrotem do Murmańska i następnego dnia droga był pokryty śniegiem i był zamknięty.