Jaka jest pozycja Romberga i na jakie choroby może wskazywać ten test?

Jaka jest poza Romberga?

Pozycja Romberga jest prostym narzędziem diagnostycznym, z którego może skorzystać lekarz sprawdzać poczucie równowagi pacjenta i określić zaburzenia neurologiczne.

Badany proszony jest o wyprostowanie się, złączenie nóg, wyciągnięcie rąk przed siebie lub skrzyżowanie ich na klatce piersiowej i zamknięcie oczu. Jeśli uda mu się stać tak przez 60 sekund, nie upadając ani nie przechylając się na boki, test uznaje się za negatywny, w przeciwnym razie uznaje się go za pozytywny.

Za zmysł równowagi odpowiada kilka układów ciała: wzrokowy (wzrok), przedsionkowy i proprioceptywny. Ten ostatni reprezentuje sygnały z zakończeń nerwowych w skórze, mięśniach i stawach, które są przekazywane wzdłuż rdzenia kręgowego do mózgu. Dzięki temu „poczuciu mięśni” rozumiemy, jak nasze ciało jest umiejscowione w przestrzeni, jak się porusza i co czuje.

Jeśli dana osoba ma upośledzoną funkcję układu proprioceptywnego, na przykład z powodu uszkodzenia rdzenia kręgowego, wzrok i układ przedsionkowy mogą zrekompensować niedobory. Ponieważ test Romberga przeprowadza się przy zamkniętych oczach, można go wykorzystać do zidentyfikowania problemów związanych szczególnie z „czuciem mięśniowym”.

Test ten został wynaleziony w latach 40. XIX wieku przez niemieckiego profesora Moritza Romberga i był stosowany u pacjentów z kiłą trzeciorzędową, czyli tabes dorsalis. W tej postaci choroby ludzie doświadczają uszkodzenia tylnej części rdzenia kręgowego odpowiedzialnej za propriocepcję i zaczynają mieć problemy z chodem i innymi ruchami ciała.

Dzisiaj syfilis skutecznie leczona, zanim dojdzie do zaawansowanego stadium, a pozycja Romberga wykorzystywana jest jako metoda diagnozowania innych schorzeń neurologicznych.

Na jakie problemy może wskazywać pozytywny wynik testu Romberga?

Test Romberga można przepisać osobie, która skarży się na słabą równowagę, zawroty głowy i upadki. Wynik pozytywny może wskazywać na: Problemy ze zdrowiem:

• Choroba Parkinsona — choroba mózgu, w którym funkcje motoryczne są upośledzone. Pacjenci doświadczają mimowolnych ruchów i skurczów mięśni, drżenia, szurania i niestabilności postawy.
• Ataksja Friedreicha jest chorobą dziedziczną, która występuje w wyniku mutacji w genach i może objawiać się zarówno w dzieciństwie, jak i po 30–40 latach. U pacjentów upośledzone są ruchy i chód, narasta osłabienie mięśni, pojawiają się problemy ze słuchem, wzrokiem i mową.
• Niedobór witaminy B12 - upośledzona mielinizacja nerwów rdzenia kręgowego, pogorszenie przewodnictwa i upośledzenie propriocepcji.
• Wodogłowie normalnego ciśnienia - problemy z krążeniem płynu mózgowo-rdzeniowego, w przebiegu których obserwuje się zaburzenia chodu, demencja i nietrzymanie moczu.
• Zespół Wernickego - niewystarczające spożycie i wchłanianie tiaminy, często występujące na tle ciężkiego alkoholizmu. Objawy mogą obejmować zaburzenia chodu, dezorientację, osłupienie i dezorientację.
• Zespół Browna-Séquarda - dysfunkcja rdzenia kręgowego, na przykład wskutek urazu lub nowotworu.
• choroba Meniere’a - nadmierne gromadzenie się płynu w uchu wewnętrznym, co powoduje zawroty głowy, nudności, hałas w uszach.

Jak wygląda pozycja Romberga?

Osoba badana zdejmuje buty i staje prosto, łączy stopy, wyciąga ręce do przodu lub krzyżuje je na piersi.

Musi pozostać w tej pozycji przez około 30 sekund z otwartymi oczami. Następnie na polecenie lekarza musi je zamknąć i przytrzymać przez kolejne 30–60 sekund. W tym czasie neurolog ocenia, czy dana osoba pochyla się do przodu, do tyłu, czy na boki, a jeśli tak, to w jakim stopniu.

Jeśli pacjent chwieje się, upada lub stawia nogę, aby tego uniknąć, test Romberga uznaje się za pozytywny. Jeśli tak się stanie, lekarz może zlecić dodatkowe badania w celu ustalenia przyczyny problemów z równowagą.

Istnieje również kilka modyfikacji testu:

1. Spiczasty test Romberga. Osoba stawia stopy na tej samej linii, tak aby palec jednego dotykał pięty drugiego. Test ten przeprowadza się w celu zidentyfikowania problemów koordynacja u osób wracających do zdrowia po dekompresji.
2. Test jednej nogi. Mężczyzna stoi z otwartymi oczami na jednej nodze. Musisz wytrzymać każdą minutę przez minutę i powtórzyć to trzy razy. Test ten jest stosowany u osób starszych i pacjentów z chorobą Parkinsona i pomaga określić, jak stabilna jest ich postawa i kontrola ciała.
3. Test na gumie piankowej. Ta opcja pomaga zmniejszyć wpływ propriocepcji i testuje układ przedsionkowy.

Czy warto samemu spróbować pozycji Romberga?

Test Romberga można wykonać w domu, zwłaszcza jeśli w pobliżu znajduje się osoba, która udzieli Ci wsparcia w przypadku upadku. Jednakże nie będzie to miało większego sensu.

We współczesnej medycynie pozycja Romberga jest stosowana jedynie jako jedno z narzędzi diagnostycznych, a następnie przepisywane są dodatkowe badania w celu wyjaśnienia diagnozy.

Z tego powodu przystąpienie do testu ma sens tylko wtedy, gdy potrzebujesz dodatkowej motywacji do zapisania się. neurolog. Na pewno nie będziesz w stanie samodzielnie zdiagnozować.