3 błędy w wyborze wykształcenia psychologicznego, które mogą przeszkodzić w karierze

1. Poszukaj krótszego programu

Przyszły psycholog nie będzie mógł szybko zdobyć wykształcenia. Posiadanie dyplomu jest popularne wymóg pracodawcy. Nie oznacza to jednak, że konieczne jest studiowanie na uniwersytecie. Aby rozpocząć doradztwo wystarczy wykształcenie wyższe na dowolnym kierunku oraz dyplom przekwalifikowania zawodowego.

Ważne jest, aby zwracać uwagę na czas trwania studiów i treść programu. Na przykład jest mało prawdopodobne, że w ciągu miesiąca będziesz w stanie w pełni opanować seksuologię lub zostać terapeutą Gestalt. Najprawdopodobniej takie krótkie programy będą zawierały jedynie wykłady ekspertów, a psycholog potrzebuje nie tylko teorii, ale także pracy na rzeczywistych przypadkach i praktyki na żywo z klientami. Przecież w życiu zdarzają się nie tylko podręcznikowe przykłady: jeśli na treningu nie przepracujesz niestandardowych sytuacji, to w obliczu nich w pracy możesz wpaść w odrętwienie i bezskutecznie zakończyć sesję. A to może wpłynąć na reputację początkującego specjalisty.

2. Nie sprawdzaj kadry nauczycielskiej

Dobrze byłoby, gdyby nauczycielami byli zawodowi psycholodzy z doświadczeniem w terapii. Wiedzą o metodach pracy nie tylko na papierze, dlatego będą w stanie szczegółowo wyjaśnić, jak skutecznie rozwiązać problemy i zapewnić klientowi realną pomoc. Ponadto tacy nauczyciele będą mogli po zajęciach praktycznych obiektywnie ocenić wiedzę i umiejętności uczniów – oznacza to, że uczniom łatwiej będzie zauważyć błędy i je poprawić.

3. Rozważ naukę bez interwałów i nadzoru

Interwizje to sesje grupowe prowadzone przez przeszkolonych i doświadczonych psychologów. Podczas takich wydarzeń uczniowie dzielą się swoimi doświadczeniami, rozmawiają o trudnościach w praktyce, rozumieją, dlaczego powstają, szukają nowych podejść i technik. Superwizje to podobne sesje, tyle że jeden na jeden z mentorem: tutaj możesz bardziej szczegółowo porozmawiać o swoich wewnętrznych doświadczeniach i obawach.

Zajęcia takie są ważnym etapem nauki. Zadaniem psychologa jest szczerze wczuć się w klienta i jednocześnie obiektywnie spojrzeć na jego problemy. Ale rozmówcy są inni. Trudna prośba lub sytuacja znana z własnego doświadczenia może wpłynąć na samego psychologa – wpłynąć na jego poczucie własnej wartości, a nawet zakończyć się kontuzją. Interwencje i superwizje pomagają utrzymać zdrowie psychiczne specjalisty i w efekcie poprawić jego umiejętności praktyczne.