6 toksycznych nawyków, na które powinieneś się zwrócić

Obecnie dużo mówi się o toksycznych ludziach. Ale nie jest to do końca poprawne, ponieważ sformułowanie sprawia wrażenie, że istnieją takie wyjątkowe jednostki, które zatruwają życie innych i od których lepiej trzymać się z daleka.

Tak naprawdę trzeba raczej mówić o toksycznych działaniach, które naprawdę mogą skrzywdzić innych. I nie wszyscy, ale konkretne osoby, które są wrażliwe na określone działania. Co więcej, absolutnie każdy z nas może być toksyczny w różnych momentach. Nie ma czegoś takiego, że ktoś mógłby wspiąć się na szczyt góry i świecić zamiast słońca biel twojego płaszcza. I jest to na ogół normalne, ponieważ jesteśmy żywymi ludźmi, a nie robotami. Jesteśmy zmęczeni, nie zawsze wiemy, jak prawidłowo zareagować, aż w końcu jesteśmy po prostu poddawani zniekształceniom poznawczym.

Ale dobrze jest też znaleźć w sobie nawyki, które utrudniają zdrową komunikację, i uważać, aby ich nie nadużywać.

1. Przesunąć odpowiedzialność

Istnieje taki błąd poznawczy jak

podstawowy błąd atrybucji. Jest to tendencja człowieka do wyjaśniania niepowodzeń innych ludzi swoim zachowaniem i cechami osobistymi, a własnych - okolicznościami.

Na przykład ktoś zgodził się spotkać z przyjacielem. Załóżmy, że już przyjechał, a przyjaciel stoi w korku. A teraz nasz bohater niecierpliwie odmierza czas i myśli: „No cóż, co za brak szacunku, on w ogóle nie ceni mojego czasu. Oczywiście pod koniec dnia pracy będą korki, ale możesz wyjść wcześniej”. Ale w podobnej sytuacji z łatwością przypisze swoje spóźnienie problemom z transportem i nie będzie miał poczucia winy.

Samo w sobie nie jest to takie straszne, ponieważ okoliczności zmieniają się niezależnie od nas. A jeśli za wszystko obwiniasz tylko siebie, jest to niesprawiedliwe i nie sprzyja zdrowiu psychicznemu. Ale być może znasz ludzi, którzy zawsze są winni wszystkiego i wszystkiego, ale nie ich. W ich wypowiedziach często można spotkać sformułowanie „po prostu się zepsuło", "stało się". Jakby nie było ich udziału w różnych wydarzeniach. A to bardzo utrudnia komunikację, bo na miłośnikach takiego podejścia trudno polegać. I ty też możesz być winny.

Dlatego ważne jest, biorąc pod uwagę okoliczności, aby nadal brać na siebie część odpowiedzialności za to, co się dzieje. Życie składa się z wyraźnych i ukrytych ustaleń, a bardziej świadome podejście do niego sprawia, że ​​różnego rodzaju interakcje stają się lepsze. I również odpowiedzialność daje swobodę, bo pozwala nie tylko rozpoznać problemy, ale także samodzielnie podejmować decyzje.

2. Bycie zbyt surowym dla ludzi

Podstawowy błąd atrybucji ma jeszcze jedną stronę: obwiniamy ludzi za ich błędy i cechy. A myśleć tak to jedno. Ale często kłócimy się z innymi, a nawet odmawiamy im pomocy i współczucia, ponieważ oni sami są winni.

Ale inni też nie są wszechmocni i nie mogą widzieć przyszłość. Czasami są częściowo odpowiedzialni za to, co się stało, a czasami po prostu dzieją się złe rzeczy. A ludzie czasami potrzebują wsparcia, a przynajmniej braku agresji w ich kierunku.

Dlatego czasem warto zwolnić i spojrzeć na sytuację szerzej. Czy to naprawdę wina tej osoby? A nawet wtedy, czy naprawdę zasługuje na ignorowanie lub obwinianie?

3. Kibitz

Wiele osób nie lubi otrzymywać niewłaściwych rad lub komentarzy na temat ich działań. Ale tak właśnie jest w przypadku, gdy przysłowie o drzazdze w oku innego i belce we własnym jest trafne.

Czasami trudno oprzeć się radom, w takiej kulturze jesteśmy wychowani. Co więcej, my Jasne: chcemy jak najlepiej dla rozmówcy i dokładnie wiemy, co zrobić na jego miejscu. Ale ci, którzy udzielają nam niechcianych rad, również nie są jakimiś złoczyńcami, kierują się tymi samymi zasadami.

Dlatego ważne jest, aby najpierw zadać sobie pytanie, czy dana uwaga jest właściwa, a następnie rozmówcy: czy potrzebuje Twojej opinii i rady.

4. Robić dobre uczynki

Rada to jedno, łatwo jest porozmawiać. Inną rzeczą jest prawdziwa pomoc, czasami nam się wydaje. I zaczynamy przynieś dobro i wieczne. Umawiamy na przykład rozmowę z krewnym, umawiamy randkę w ciemno z koleżanką, kupujemy coś babci i ogólnie zajmujemy się wszystkim. A potem dziwimy się, że nie jesteśmy wystarczająco wdzięczni.

Ale prawdziwa pomoc to nie tylko zrobienie czegoś dla człowieka, kierując się najlepszymi intencjami. I robić to, czego naprawdę potrzebuje i jest przydatne. A do tego, gdyby sam nie zapytał, dobrze byłoby wyjaśnić, w jaki sposób i w jakiej formie możesz pomóc.

5. Problemy z dewaluacją

Niestety, rzadko uczymy się, jak wspierać drugą osobę. Kiedy widzimy, że ktoś jest zdenerwowany lub zaniepokojony, czujemy się niekomfortowo. A jednym z naturalnych impulsów jest „naprawienie” rozmówcy. Powiedz mu, żeby myślał pozytywnie, że to nie problem, ale problem głodujących dzieci w Afryce to poważna sprawa. I ogólnie niech po prostu przestanie być smutny i uśmiechnie się.

Tylko, że to nie działa w ten sposób. Gdyby można było anulować jakieś trudne uczucia, wszyscy chodzilibyśmy jak dziewczyna w kasku z żartu – zawsze uśmiechnięci. Jednak tłumienie emocji jest nie tylko trudne, ale także szkodliwe, jeśli jest wykonywane regularnie. A kiedy osoba zdenerwowany lub zaniepokojony, jego problem wydaje mu się istotny. A więc taka właśnie jest, niezależnie od tego, jak bardzo jest poważna.

Inną rzeczą jest to, że sami nie zawsze mamy zasoby, aby odpowiednio wysłuchać, zrozumieć i wesprzeć. Ale w tym przypadku lepiej po prostu nie przeszkadzać, niż radzić sobie ze zwrotami służbowymi.

6. Przeproś za przedstawienie

Proszenie o przebaczenie to także umiejętność. Poczucie, że jest źle, jest często nieprzyjemne My przepraszamyjakby w ogóle nie byli winni. Na przykład mówimy rozmówcy, że to on nas sprowadził, albo po prostu staramy się zatuszować konflikt.

Ale słowo „przepraszam” nie jest magią, samo w sobie nie usuwa urazy. Dlatego prośba o przebaczenie jest szczerą, przyznaniem się do winy i wyrażeniem gotowości uczynienia wszystkiego, aby taka sytuacja się więcej nie powtórzyła.