Lobotomia, elektrowstrząsy i 5 innych przerażających psychoterapii, które były popularne w przeszłości

1. Trepanacja

Nasi przodkowie zaczęli robić dziury w czaszkach już w epoce kamiennej. Więc oni wypróbowany łagodzić bóle głowy, leczyć epilepsję i pozbyć się „opętania przez złe duchy”. Archeologom udało się znaleźć ślady gojenia się kości na niektórych pozostałościach z tego okresu – otwory trepanacyjne były gładkie na brzegach. To znaczy, komuś jeszcze się udało przetrwać po interwencji, ale jak zabieg wpłynął na zdrowie, nauka wciąż nie jest znana.

W średniowieczu panowało przekonanie, że utrata rozumu powoduje kamień w mózgu. Ludzie potraktowali tę metaforę dosłownie i próbowali pozbyć się choroby, robiąc dziury w czaszkach. Hieronim Bosch uchwycił nawet popularną procedurę na jednym ze swoich obrazów. Ona jest tak zwany - „Usunięcie kamienia głupoty”.

W okresie renesansu i do początku XIX wieku trepanacja wypróbowany leczyć złamania i urazy głowy. Co więcej, odbywało się ono z reguły w domu chorego. Kiedy w XIX wieku zaczęto wykonywać takie operacje w szpitalach, stało się jasne, że śmiertelność z ich powodu jest wysoka. Liczba zabiegów gwałtownie spadła, az czasem trepanacja nie była już stosowana w leczeniu zaburzeń psychicznych.

2. Uwięzienie

Na początku XVII wieku przyjęto ją w Europie izolować tych, którzy straszyli mieszczan lub po prostu nie odpowiadali panującym w społeczeństwie fundamentom. Do więzień trafiali także chorzy, niepełnosprawni i z zaburzeniami psychicznymi, obok przestępców i włóczęgów. Często tych, których uważano za niebezpiecznych lub agresywnych, przykuwano łańcuchami do ścian cel.

Dzięki rozwojowi medycyny z czasem poprawiło się podejście do pacjentów. Na przykład w 1792 r. naczelny lekarz paryskiego męskiego przytułku Bicêtre stał się Filip Pinel. Przeprowadził swoją pierwszą śmiałą reformę, zdejmując kajdany z pacjentów - wielu z nich przebywało w niewoli przez 30-40 lat.

3. Upuszczanie krwi i wymioty

Hipokratesa można nazwać ojcem europejskiej tradycji upuszczania krwi. Uzdrowiciel wierzyłże w każdym ciele przepływają cztery płyny: krew, flegma, żółta i czarna żółć. Dopóki ich liczba jest w równowadze, człowiek czuje się dobrze. Gdy tylko równowaga zostaje zakłócona, organizm atakowany jest przez choroby. W starożytności uważano, że najniebezpieczniejszy jest nadmiar krwi, ponieważ prawie wszystkie problemy zdrowotne próbowano rozwiązać przez upuszczanie krwi. Z innych oferowanych "nadwyżek". pozbyć się głodzenie, oczyszczanie jelit i wywoływanie wymiotów.

W ten sposób leczono również zaburzenia psychiczne. Na przykład w XVIII wieku stosowany w Królewskim Szpitalu Bethlem, znanym jako Bedlam. Jednym z jej pacjentów był kiedyś pisarz Alexander Kruden. W swojej książce wspominał skromną dietę i powiedziałże „zwykłe recepty betlejemskiego lekarza to oczyszczenie i wymioty, oczyszczenie i ponowne wymioty, a czasem krwawienie”.

4. Leczenie gorączki

Nawet starożytni Grecy zauważyli, że po silnym upale znikają objawy niektórych chorób. Dopóki nauka nie zrozumiała natury bakterii i mikroorganizmów, lekarze wypróbowany leczyć ludzi z syfilisu, gruźlicy i manii, dając im wysoką gorączkę.

Na przykład w latach 90. XIX wieku austriacki psychiatra Julius Wagner-Jauregg wprowadzony patogen gruźlica pacjentów, u których zmętnienie umysłowe było spowodowane kiłą układu nerwowego. Kiedy substancja została uznana za toksyczną, lekarz nie uspokoił się i zaczął zarażać chorych na malarię – można ją było kontrolować za pomocą leków. W 1917 roku zaszczepił dziewięć osób z postępującym paraliżem, późną postacią kiły nerwowej. Sześć z nich osiągnęło remisję. Nawiasem mówiąc, dla tego Wagnera-Jauregga otrzymane Nagroda Nobla.

5. śpiączka insulinowa

metoda złożony w 1927 w leczeniu schizofrenii. W takim razie niektórzy psychiatrzy zwany jest radykalny, ale procedura i tak została wszczęta. W to wierzyli zwolennicy tej terapii insulina Dobrze wpływa na pracę mózgu, dlatego pacjentom podawano ogromne dawki tego hormonu. Z powodu gwałtownego spadku poziomu glukozy we krwi osoba, która nie miała szczęścia znaleźć się w szpitalu psychiatrycznym, straciła przytomność na kilka godzin.

Pacjenci stale narzekałże zabieg jest nieprzyjemny i niebezpieczny. Dopiero w 1957 roku czasopismo medyczne The Lancet krytykowany podejście jest niedostatecznie zbadane. Ale na radość było za wcześnie. Śpiączka insulinowa została zastąpiona inną straszną metodą - prądem elektrycznym.

6. Terapia elektrowstrząsami

W XX wieku do procedury uciekał się do w leczeniu ciężkiej depresji, manii, katatonia i inne choroby. Ekspozycja na elektryczność zmieniła skład chemiczny mózgu, a niektóre objawy zaburzeń psychicznych zniknęły. Ale prąd wniesiony bez znieczulenia, więc pacjenci odczuwali straszny ból. Ponadto, ze względu na duże dawki, terapia miała poważne skutki uboczne – od utraty pamięci po drgawki i złamania kości.

Dziś również elektrowstrząsy używaćale jest o wiele bezpieczniejszy. W znieczuleniu ogólnym przez mózg przechodzą słabe impulsy, które powodują krótkotrwały napad padaczkowy. Procedura jest stosowana tylko w przypadkach, gdy wyczerpały się inne metody leczenia.

7. Lobotomia

Pierwsza taka operacja trzymany w 1935 w Portugalii. Istota biała pacjenta została oddzielona od innych części mózgu, więc początkowo lekarze nazwali zabieg leukotomią, od greckiego słowa oznaczającego biały. Uważano, że może to złagodzić objawy schizofrenia, depresja i inne poważne choroby. Od 20 lat w USA i Europie spełniony około 60 tysięcy operacji, aw 1949 roku wynalazca metody nawet otrzymane dla niego Nagroda Nobla.

Skutki uboczne lobotomii pojawiły się niemal natychmiast. Pacjenci stał się ospały i bierny, często miał trudności z koncentracją. W niektórych przypadkach konsekwencje były fatalny. Kiedy w latach pięćdziesiątych XX wieku opracowano pierwsze leki przeciwpsychotyczne, stopniowo zaczęto rezygnować z operacji. I dopiero dwadzieścia lat później pojawił się badanie na pełną skalę, które wykazało niekonsekwencję metody: 73% osób, które kiedyś przeżyły lobotomię, lata później, nadal przebywało w szpitalach lub w domu pod nadzorem bliskich.