Roskosmos odtajnił dane dotyczące lotu radzieckiej stacji międzyplanetarnej na Wenus

Państwowa Korporacja Roskosmos opublikowany odtajnione dokumenty dotyczące projektu automatycznej stacji Venera-8, która miała badać drugą planetę Układu Słonecznego. Wśród materiałów można znaleźć informacje dotyczące przygotowania i przebiegu misji.

Stacja Venera-8 niewiele różniła się od swojej poprzedniczki Venera-7, a główne zmiany w konstrukcji aparatu wpłynęły na moduł zjazdowy. Na przykład wykonano dla niego cieńszą ściankę przedziału na instrumenty, zainstalowano urządzenie amortyzujące i sfinalizowano system komunikacji radiowej.

Misja została wystrzelona 27 marca 1972 o 07:15:06 czasu moskiewskiego z kosmodromu Bajkonur przy użyciu rakiety nośnej Molniya-M. Urządzenie dotarło na planetę 22 lipca tego samego roku, ao 12:28:40 czasu moskiewskiego wylądowało na oświetlonej stronie Wenus.

Następnie stacja zaczęła nadawać informacje z planety, sesja komunikacyjna trwała 50 minut 11 sekund. W tym czasie aparat sowiecki wysłał na Ziemię szereg danych o Wenus:

• oświetlenie planety w punkcie przyziemienia wynosiło 350 ± 150 luksów - jest to porównywalne ze zwykłym pochmurnym dniem;
• analiza atmosfery wykazała, że ​​na Wenus można fotografować;
• temperatura powierzchni wynosiła 470 ± 8°C, a ciśnienie 90 ± 1,5 atmosfery;
• podczas schodzenia aparat rejestrował zawartość amoniaku o stężeniu 0,01-0,1%;
• na wysokościach 50 i 0–11 km prędkość wiatru wynosiła odpowiednio 50–60 i 0–2 m/s;
• warstwa powierzchniowa planety w rejonie lądowiska aparatu była dość luźna o gęstości gleby 1,4 g/cm3, a sama gleba przypominała ziemskie skały granitowe.

Misja Venera 8 została uznana za całkowity sukces. Dzięki niej kolejnym lotom radzieckiego statku kosmicznego udało się zebrać znacznie więcej informacji o planecie, a także wykonać pierwsze w historii zdjęcia z powierzchni Wenus (kadry powyżej).