Skromność zdobi? Jak zwyczaj nie wyróżniania się przeszkadza w życiu?

W języku rosyjskim jest wiele przysłów i powiedzeń o skromności: „Skromność czyni człowieka pięknym”, „Kto jest skromniejszy, ten mądrzejszy” i tak dalej. Od dzieciństwa uczono nas, że „ja” to ostatnia litera alfabetu, a chwalenie siebie to zła forma. Oznacza to, że ta jakość jest przedstawiana jako jednoznaczna zaleta.

Z drugiej strony jest wiele sytuacji, w których skromność może przeszkadzać. Na przykład rozmowa o pracę jest mało prawdopodobna, jeśli się nie przedstawisz. Tak, nawet ankieta w Tinderze musi być zaprojektowana w taki sposób, aby przyciągnąć potencjalnych kandydatów na kochanków.

Ogólnie rzecz biorąc, wyraźnie mamy coś do omówienia.

Czym jest skromność

Zanim zorientujesz się, czy skromność szkodzi, czy ozdabia, warto uzgodnić, co rozumiemy przez to słowo. W końcu definicje mogą być różne, a to pozostawia miejsce na wyobraźnię. Dlatego zwracamy się do sensownych słownikiSkromność / Akademik, co oznacza przez tę jakość następujące wartości:

• Brak chęci do mówienia o swoich zasługach i zasługach, kłaść Twoje pragnienia przed nami.
• Pokora i łagodność wobec ludzi i okoliczności, umiejętność zadowalania się małym.
• Brak arogancji i arogancji.

Brzmi dobrze. Ale spójrzmy na słownik synonimówSkromność. Słownik synonimów / Akademik. Dla „skromności” będą to: bezpretensjonalność, łagodność, prostota, bezpretensjonalność. To nie jest cała lista, ale synonimy w zasadzie nie wyglądają już na komplementy.

Wszystko to razem tworzy bardzo jednoznaczną sytuację. Więc wymyślmy to.

Jak skromność może się przydać

Człowiek wie, jak cieszyć się małymi rzeczami

Jeśli ktoś naprawdę wie, jak zadowolić się małym, można mu tylko zazdrościć. Nie uczestniczy w wyścigu konsumpcyjnym, nie cierpi z powodu tego, że nie stać go na to czy tamto. Trzeba przyznać, że taka postawa generalnie ułatwia życie. Na przykład możesz pracować w pracy, którą kochasz, ale słabo opłacaną dla przyjemności i zarabiać niewielką ilością pieniędzy. pensja.

Ale działa to tylko wtedy, gdy dana osoba naprawdę tak się czuje i nie jest w niewoli postaw typu „nie żyliśmy bogato, nie ma od czego zacząć”.

Pokora może zrekompensować brak taktu i wykształcenia

Ta cecha jest często skontrastowana z wulgarnością, habalizmem i innymi cechami, które sprawiają, że rozmówca jest nieprzyjemny. W pewnym sensie to prawda, bo skromna osoba nie będzie się zachowywać wyzywająco. Jednak wykształceni, ale nieskromni też tego nie zrobią.

Dlatego jakość może czasami stwarzać iluzję dobrego wychowania, co zdecydowanie dodaje punktów, a człowiek lepiej wygląda w oczach innych.

Skromna osoba rzadziej denerwuje innych

Wyobraź sobie: tu ktoś mieszka, zadowala się małym, nigdy chwali się, to nic specjalnego. Obok takiej postaci czujesz się spokojna, ponieważ nie zagraża twojemu samopoczuciu. I zawsze miło jest się z nim porównywać, bo łatwo znaleźć w sobie cechy, które na pewno wygrasz.

Tak więc ludzie skromni są naprawdę często kochani – jednak wcale nie ze względu na ich godność. I, mówiąc słowami waniliowych publiczności, za to, jak fajnie czują się inni na ich tle. Dlatego skromna osoba praktycznie nie może wywoływać negatywności w swoim adresie, ponieważ nie ma powodu. Jednak ryzykuje również, że nie zainteresuje się sobą - z tego samego powodu.

Co utrudnia skromność

Skromny człowiek irytuje innych, jeśli ma się czym pochwalić.

Negatywności można uniknąć, jeśli skromna osoba naprawdę niewiele się wyróżnia. Jeśli w swoim arsenale ma wyjątkowe cechy osobiste, doskonałą pracę z wysoką pensją, dom pełen wody i tak dalej, i stara się nie błyszczeć, może to wywołać reakcję. Niektórzy mogą to odbierać jako próbę „kurczenia się”.

Nieśmiałym człowiekiem łatwo manipulować

Wróćmy do definicji: skromna osoba stawia swoje pragnienia na drugim miejscu, bezpretensjonalna, gotowa zadowolić się małym... Wygląda to jak opis odpowiedniego przedmiotu dla manipulacja. Jego rozmówca jest w stanie z łatwością przeforsować jego pragnienia, negocjować niekorzystne warunki i tym podobne. A jeśli to nie wyjdzie, zawsze możesz go winić za nieskromność.

Skromność utrudnia autoprezentację

Ważne jest, aby móc mówić o sobie io swoich dobrych stronach. A to mieści się w granicach przyzwoitości. Przechwalanie sięPrzechwalanie się. Słownik wyjaśniający Ozhegova S. ORAZ. / Akademicki - To nieumiarkowana pochwała ich zasług. A autoprezentacja to tylko stwierdzenie faktów.

Jeśli nie zaczniesz otwarcie mówić o swoich najlepszych cechach, swoim wkładzie w pewną sprawę, aspiracjach, istnieje ryzyko, że przez całe życie naprawdę niewiele zrobisz. Ale wcale nie z chęci bycia z tego zadowolonym. Pomysł Bułhakowa, że ​​nigdy nie musisz o nic prosić, zaoferują wszystko sami i sami wszystko oddadzą, wygląda pięknie. Jednak w rzeczywistości konieczne jest najpierw wyjaśnienie, czego potrzebujesz i dlaczego, aby to uzyskać.

Skromni mają mniej kierowców do sukcesu

Bezpretensjonalność i umiejętność zadowolenia się z małej ilości są podawane jako cnota. Ale ogólnie rzecz biorąc, pragnienie sławy lub lepszego samopoczucia jest całkiem normalne. Dokonano wielu wynalazków i odkryć, także dzięki takim pragnieniom.

Jeśli nie ma ambicji, człowiek po prostu nie będzie próbował zrobić czegoś wielkiego. Tu jednak trzeba wrócić do plusów skromności: jak mu jej nie potrzeba, to dobrze. To też jest normalne.

Jak radzić sobie ze skromnością

Jeśli nagle zauważysz, że skromność jest dla ciebie bardziej wadą niż cnotą, zacznij od tych działań.

Rozpoznaj swoje osiągnięcia

Może to być trudne, zwłaszcza jeśli jesteś przyzwyczajony do ich dyskontowania. Warto jednak wziąć kartkę papieru i długopis (albo otworzyć dokument online lub w inny sposób prowadzić ewidencję) i zrobić listę tego, co możesz zrobić, co osiągnąłeś, co rozumiesz.

Jeśli okaże się to trudne uwierz w swoje osiągnięcia, wyjaśnij, dlaczego ten lub inny element był na liście. Używaj liczb, faktów. Prawdopodobnie będziesz zaskoczony, jak dobrzy są.

Naucz się rozmawiać o swoich osiągnięciach

To umiejętność, którą możesz rozwinąć w sobie. Ale przestrzegaj kilku zasad.

Nie wstydź się

Mów szczerze o swoich zaletach, bez wyolbrzymiania ich, a już na pewno nie lekceważ ich. Drugi może wyglądać jeszcze bardziej nieprzyjemnie dla rozmówcy. Powiedzmy, że przebiegłeś kilometr w 3 minuty i dodajesz: „Ale to na pewno jest wolne”. Każdy, kto pokona ten dystans w 7 minut, poczuje się niezręcznie. Choć bez wzmianki o szybkości, fakt ten może budzić podziw.

Wybierz, komu chcesz powiedzieć

Nie warto dzielić się swoimi osiągnięciami ze wszystkimi i nie zawsze. Na przykład nie trzeba mówić o kupnie nowego mieszkania osobie, której dom spłonął w zeszłym tygodniu.

Polegaj na faktach

Często zaleca się zdanie wywiady. Zamiast bezpodstawnego stwierdzenia „Jestem dobrym pracownikiem” lepiej podać argumenty, dlaczego tak uważasz: co poprawiłeś, co wdrożyłeś, jakie mierzalne rezultaty osiągnąłeś? Ta technika sprawdza się w każdej rozmowie.

Pozwól sobie marzyć i marzyć

Czasami ludzie zadowalają się niewielką ilością, nie dlatego, że lubią ascezę i minimalizm, albo dlatego, że są całkowicie zadowoleni z sytuacji życiowej. Często za bezpretensjonalnością stoi zakaz chcieć więcej. Powody są różne: na przykład mogą działać negatywne postawy, w tym przekonanie, że bycie skromnym jest dobre, ale dążenie do bogactwa jest złe.

Możesz dowiedzieć się o swoich prawdziwych pragnieniach, jeśli pozwolisz sobie je wymówić.