Parentyfikacja: jak dziecko staje się rodzicem dla mamy i taty i do czego to prowadzi

Co to jest rodzicielstwo i jak to się dzieje?

Parentyfikacja to sytuacja, w której dzieci i rodzice zdają się zamieniać miejscami. Dziecko zajmuje pozycję dorosłego i rozwiązuje nietypowe dla swojego wieku problemy.

Zwykle powodem tego jest jakieś wydarzenie, które zmienia stan rzeczy w rodzinie. Na przykład jedno z rodziców umiera, a drugiemu bardzo trudno jest przejść przez stratę. Mama lub tata w tym przypadku mogą nie być w stanie poradzić sobie nie tylko ze swoimi obowiązkami rodzicielskimi. Ona lub on zaczyna ignorować sprawy dotyczące przetrwania rodziny. Dziecko w tym przypadku jest zmuszone do fizycznej opieki nad pozostałym rodzicem. I płacić rachunki, robić zakupy, może wychowywać rodzeństwo.

Podobna sytuacja może powstać, jeśli rodzice: rozwieść się, a dziecko, ze wszystkim innym, nadal pełni rolę mediatora w konfliktach. Albo jeśli ktoś z rodziny jest poważnie chory. Albo jeśli urodzi się brat lub siostra, a wszelka troska o dziecko jest przeważona przez starszego.

Jednak parentyfikacja może nastąpić po prostu dlatego, że rodzic nie wykonuje swojej pracy. Powiedzmy, że nie może przetwarzaj swoje emocje i spryskuje nimi dziecko. Następnie zmuszony jest najpierw pomóc dorosłemu uspokoić się, a potem zadbać o siebie. Albo mama, albo tata omawiają wszystko z dzieckiem na równych prawach, prosi go o radę. Chociaż nadal, ze względu na swój wiek, nie może i nie powinien o tym myśleć.

Dlaczego parentyfikacja jest niebezpieczna

W pierwszych dekadach życia człowiek rośnie i zmienia się nie tylko fizycznie. Rozwija się również jako osoba. Dziecko nie jest zmuszane do spełniania standardów sportowych na równi z dorosłymi. Lepiej też załadować psychikę wykonalnymi zadaniami. A funkcją rodzica jest nie tylko karmienie i ubieranie dzieci. Do jego obowiązków należy również obserwowanie wyzwań, jakie życie stawia przed dzieckiem, a w przypadkach, w których sobie nie radzi, pomagać, wyjaśniać, chronić, wspierać. Ubezpiecz to tak, jakby ten podniósł poprzeczkę i zaryzykował upuszczenie go na głowę. Jeśli tak się nie stanie, pojawiają się problemy.

Jak zrozumieć, że masz do czynienia z parentyfikacji?

Pozytywne reakcje na kilka stwierdzeń dotyczących twoich relacji z rodzicami mogą skłonić cię do zastanowienia się nad tym. W większości przypadków nie trzeba nawet podróżować w pamięci kilka lat temu. Zwykle te niuanse nie powstają od zera w wieku dorosłym, ale pochodzą z dzieciństwa.

Ważne: jedna po drugiej te tezy mogą być dla Ciebie prawdziwe, ale nic nie znaczą. Spójrz na całą sytuację.

Czy na pewno Twoi rodzice nie poradzą sobie bez Ciebie?

To stwierdzenie warto przymierzyć z zastrzeżeniami. Na przykład, jeśli mama lub tata mają już wiele lat, a jakiś czas temu zdałeś sobie sprawę, że mają potrzebuję twojej pomocy, jest mało prawdopodobne, że mówimy o parentyfikacji. Ale zdarza się, że ukochana osoba jest obiektywnie w kwiecie wieku, może zarabiać pieniądze, służyć sobie i tak dalej, ale nadal czujesz, że nie może się bez ciebie obejść. To jest pobudka.

Czy czujesz się winny kłopotów w życiu twojego rodzica?

Coś się dzieje z mamą lub tatą i natychmiast bierzesz za siebie pełną odpowiedzialność: nie uratowałeś tego, nie wyjaśniłeś, nie oglądałeś. Wyjaśnienia tutaj wydają się zbyteczne: sami dorośli są odpowiedzialni za swoje życie i wciąż mogą popełniać błędy i mają do tego pełne prawo.

Nie szanujesz swoich rodziców

Jest tu pewien niuans: jeśli ktoś zostanie zapytany, czy szanuje swoich rodziców, najczęściej odpowie twierdząco. Dlatego lepiej przyjrzeć się tutaj przestrzeganiu granic. Czy możesz ciągle zwracać uwagę rodzicowi, że żyje w niewłaściwy sposób? Czy dajesz wskazówki, co robić lub jak wydać pieniądze? Czy możesz wyrzucić coś z jego domu bez pytania lub ukryć? Ogólnie przeanalizuj, jak bardzo naruszasz granice mamy lub taty i czy jest to podobne do tego, jak zwykle się zachowują toksyczni rodzice.

Czy aktywnie angażujesz się w relacje rodzicielskie?

Pary kłócą się i tworzą. Dzieci czasem dowiadują się o tym i próbują przekonywać rodziców, to normalne. Ale nie jest dobrze, jeśli ciągle jesteś osobą trzecią. Na przykład dorośli natychmiast mówią ci, że pobili się, narzekają na siebie, proszą o wyrażenie warunków pojednania, wpływu i tak dalej.

Czy czujesz się odpowiedzialny za swoich braci i siostry?

Jeśli uważasz się za rodzica dla nich bardziej niż mama i tata, bo dużo aktywniej opiekowałaś się rodzeństwem, to wskazuje na parentyfikację.

W razie problemów nie przychodzi Ci do głowy kontakt z rodzicami

Takie myśli nie mają się gdzie pojawić, ponieważ jesteś przyzwyczajony do robienia wszystkiego. Relacje dziecko-rodzic kształtują się zgodnie z zasadą „woda nie płynie w górę”. Mama i tata pomagają dziecku i wspierają go. Dzięki parentyfikacji role się zmieniają, więc nie ma myśli, że rodzice poradzą sobie z problemem.

Za dużo wiesz o swoich rodzicach

„Za dużo” jest pojęciem subiektywnym, więc nie ma wskaźnika, na którym można by polegać. A jednak są rzeczy, których dzieci zwykle nie wiedzą o swoich rodzicach. Na przykład, jeśli są rozwiedzeni, mama lub tata nie powinni omawiać z nimi szczegółów romansów, prosić o radę i tak dalej. Tak zachęcające, jak pomysł, że dziecko i rodzic są najlepszymi przyjaciółmi, jest nie całkiem normalne.

Co zrobić, jeśli staniesz się ofiarą parentyfikacji

Nie możesz cofnąć się w czasie i wszystko naprawić. Ale teraz możesz uczynić swoje życie wygodniejszym.

Te artykuły Lifehacker mogą okazać się pomocne.

Co robić jako rodzic, aby nie zamieniać się rolami z dzieckiem

Na początek nie panikuj i chroń dziecko przed wszelkimi przejawami niezależności. Proces dojrzewania sprawia, że ​​stopniowo będzie on robił coraz więcej bez Twojej pomocy i rozdzielił się. Dlatego sam musi robić różne rzeczy.

Nic złego też się nie stanie, jeśli dziecko zaopiekuje się czasem jednym z rodziców lub braćmi i siostrami. Zwłaszcza jeśli wydarzyło się coś, co zaburza bieg normalnego życia. Na przykład, jeśli mama wstała temperatura, starsze dziecko może nakarmić ją, siebie i młodsze. Kiedy sytuacja się poprawi, ponownie wróci do roli dziecka.

Problemy zaczynają się, gdy dzieci są zmuszone do nieprzerwanego wykonywania obowiązków dorosłych przez dość długi czas. Co więcej, „wymagać” nie jest tutaj synonimem „siły”. Rodzic może wpływać nie tylko na karę. Powiedzmy, że jeśli pije się nieświadomie, tak naprawdę dziecko nie ma wyboru.

Zatem unikanie parentyfikacji jest jednocześnie proste i trudne. Po prostu musisz być odpowiedzialnym dorosłym w stosunku do swojego dziecka.

A jeśli usłyszysz od wszystkich, że Twoje dziecko jest niezależne ponad wiek, powinieneś przyjrzeć się bliżej swojemu związkowi. W końcu nie ma potrzeby konkurowania w tempie dorastania.