Naukowcy z Oksfordu odkryli, które leki na bezsenność naprawdę pomagają

W nowym BadaniaPorównawcze skutki interwencji farmakologicznych w ostrym i długotrwałym leczeniu zaburzeń bezsenności u dorosłych: przegląd systematyczny i metaanaliza sieci Naukowcy z Uniwersytetu Oksfordzkiego przebadali ponad sto prób klinicznych różnych leków na bezsenność. Kompleksowa analiza porównawcza wykazała, że ​​w wielu z nich brakuje dowodów skuteczności lub długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa.

Badanie obejmowało dane ze 154 podwójnie ślepych, randomizowanych, kontrolowanych badań z udziałem ponad 44 000 osób. Zbadano trzydzieści różnych metod leczenia farmakologicznego bezsenności, monitorując ich skuteczność i skutki uboczne, w tym długotrwałe stosowanie.

Zgodnie z wynikami wykonanej pracy, podświetlony tylko dwa specyficzne środki, które wykazują największą skuteczność: lemborexant i eszopiklon. Częściej stosowane metody leczenia bezsenności, takie jak benzodiazepiny i zolpidem, są pomocne tylko na krótką metę. A popularna melatonina nie ma danych dotyczących skuteczności i długotrwałego stosowania.

Jednocześnie naukowcy zauważyli, że eszopiklon może powodować poważne skutki uboczne, a dane dotyczące bezpieczeństwa lemborexantu są nadal niejednoznaczne. Oba produkty nie zostały jeszcze zatwierdzone w Unii Europejskiej.

Lemborexant to nowy rodzaj leku na bezsenność dopuszczony do stosowania w Stanach Zjednoczonych dopiero w 2019 roku. Philip Cowen, współautor badania, zauważył, że mechanizm działania tego leku może w przyszłości ulec poprawie.

Andrea Cipriani, szef zespołu naukowców, zauważył, że jest to badanie leczenia farmakologicznego nie jest zaleceniem używania leku jako głównego sposobu radzenia sobie z nim bezsenność. Niektóre z nich mogą mieć poważne skutki uboczne i nie należy o tym zapominać.