Pani Marvel wygląda jak serial dla nastolatków z domieszką superbohaterów. I to jest dobre

8 czerwca w serwisie streamingowym Disney+ ruszył kolejny projekt Marvel Cinematic Universe. Ściśle mówiąc, Ms. Marvel to najmniej zauważane wydawnictwo studia. Możesz po prostu wpisać nazwę w Wordstat i zobaczyć, co to szukałemSerial telewizyjny Pani Marvel / Wordstat około 6 tysięcy razy w miesiącu. Dla porównania: poprzedni projekt MCU „Moon Knight” ma około 10 razy więcej żądań.

To całkiem logiczne: większość seriali Marvela opowiadała o znanych postaciach z filmów. Tak było w Lokim, Sokole i Zimowym Żołnierzu. Tak, a Hawkeye, chociaż reprezentował nową bohaterkę, połowę czasu poświęcał Clintowi Bartonowi. Z tej zasady tylko "Księżycowy rycerz». Ale grali tam ulubieńcy publiczności, Oscar Isaac i Ethan Hawke, co od razu przyciągnęło uwagę.

A „Ms. Marvel” nie może pochwalić się ani topowymi bohaterami komiksów, ani światowej sławy aktorami. Dlatego projekt łatwo przeoczyć. Co więcej, wydaje się, że będzie miał niewielki wpływ na wydarzenia w kinowym wszechświecie. Wiadomo, że główny bohater pojawi się później w filmie Marvela. Ale w serialu prawdopodobnie będą rozmawiać tylko o jej formacji i problemach osobistych, aby nie tracić na to czasu w drogim filmie pełnometrażowym.

Jednak to właśnie ta opcjonalność rozwiązuje ręce autorów. Dostali postać bez kłopotliwej przeszłości, a nawet różniącą się wiekiem i statusem od większości superbohaterów. Więc mądrze zmienili Ms. Marvel w żywy program dla nastolatków, który ma więcej wspólnego z konwencjonalnym „Hannah Montananiż z Avengersami. Przynajmniej tak wygląda pierwszy odcinek. Chciałbym wierzyć, że autorzy utrzymają ten styl.

Pani Marvel opowiada o młodych fanach superbohaterów

16-letnia Kamala Khan (aspirująca aktorka Iman Vellani) mieszka w Stanach Zjednoczonych w muzułmańskiej rodzinie pochodzenia pakistańskiego. Dobrze rysuje i ciągle unosi się w swoich fantazjach. A dziewczyna jest także fanką Avengers, zwłaszcza Kapitana Marvela. Kamala sama uszyła kostium superbohatera przy wsparciu przyjaciela, a teraz marzy o wygraniu konkursu cosplay na festiwalu Avengercon. Ale rodzice nie pozwalają dziewczynie odejść, a ona musi potajemnie uciekać. A na dodatek Kamala przypadkowo zyskuje niezwykłe moce.

W "Sokole Oko» Marvel wprowadził już nową generację superbohaterów, która jest fanem starszych towarzyszy. Mimo to Kate Bishop, grana przez Hailee Steinfeld, początkowo wyglądała na odważną i przygotowaną: była doskonałą łuczniczką i sama wpadła w tarapaty.

Teraz wszechświat filmowy całkowicie przenosi się do świata warunkowych zwykłych ludzi. Kamala Khan to zwykły nastolatek, który porównuje się do idoli jedynie w snach i rysunkach. Bardziej przypomina typowych (czasem wręcz stereotypowych) młodych geeków, którzy przygotowują się do konkursów cosplayowych i wieszają swój pokój portretami idoli.

I tak, ma problemy. Mimo to Bishop zajął się przestępczym spiskiem nowej przyjaciółki jej bogatej mamy. Khan po prostu staje w obliczu nieporozumienia swoich rodziców i znęcanie się w szkole. Ściśle mówiąc, ta część była dotychczas słabo ujawniana. Tak, matka wywiera presję na dziewczynę, zachęcając ją do życia jak wszyscy inni i nie pogrążania się w fantazjach. Ale wszystkie jej frazy przypominają frazesy, a nie prawdziwe rozmowy. Chociaż być może jest to zamierzone: nic nie jest bardziej frustrujące niż ciągłe powtarzanie wspólnych prawd. Historie krewnych Kamali bardzo przypominają kłótnie w stylu „A jeśli wszyscy pójdą skakać z dachu…”

Szkoła wcale nie jest jasna. Najwyraźniej wyśmiewają się z Kamali, bo ona cały czas zapomina. Ale nie ma wrażenia, że ​​dziewczyna jakoś wyróżnia się z tłumu. I wygląda na to, że nie będą o tym mówić bardziej szczegółowo, ponieważ jej status zmieni się pod koniec pierwszego odcinka.

Część superbohatera jeszcze tak naprawdę nie dotarła. Ale jest prawdopodobne, że serial utrzyma swój lekki nastoletni ton: Kamala spróbuje połączyć naukę w szkole z codziennym życiem superdziewczyny. To znaczy nowyCzłowiek Pająk”, ale bardziej lokalny i bardzo dla młodych widzów.

Po części to jest dobre. Marvel zbyt często stara się, aby jego filmy i seriale były uniwersalne, porywając całą publiczność. Dlatego w „Księżycowym rycerzu”, który może stać się najmroczniejszym projektem w MCU, dodali dziecinne żarty. Pani Marvel początkowo pozycjonuje się jako serial dla nastolatków, która nie wyjdzie poza małą opowieść o skromnej dziewczynie. To oczywiście zawęża grono odbiorców, ale pozwala lepiej ujawnić temat.

Seria ma niezapomnianą oprawę wizualną

Pomimo tego, że Marvel inwestuje znaczne kwoty w swoje projekty telewizyjne, nie można powiedzieć, aby seria MCU była jakaś wyjątkowa pod względem produkcji czy grafiki. O ile oczywiście nie mówimy o ponurych projektach Netflix w stylu „Daredevil” i „Jessica Jones” (choć wydaje się, że zostały już wyrzucone z ogólnego świata).

Co zaskakujące, Pani Marvel jest pierwsza projekt studia na Disney+, który różni się od reszty na zdjęciu. Ponownie, wszystko sprowadza się do głównego bohatera. Ponieważ Kamala Khan nieustannie rysuje, autorzy wizualizują wszystkie jej fantazje. I robią to bardzo sprytnie.

Na przykład dziewczyna i jej koleżanka jeżdżą na rowerach ulicą i rozmawiają o kostiumach na festiwal cosplay. W tle każda wersja stroju ukazana jest w formie ruchomego graffiti. I nawet korespondencja między bohaterami pojawia się w postaci rysunków. To sprawia, że ​​obraz jest prawie kreskówkowy, ale nie pozwala się nudzić: mało prawdopodobne jest, aby ktokolwiek był zainteresowany oglądaniem długich dialogów nieznanych postaci, jeśli nie są one niczym rozmyte.

Nie ma co mówić o efektach specjalnych związanych z superbohaterami. W pierwszej serii poświęca się im około 2 minut. Najprawdopodobniej będą wyglądać dość prymitywnie, ale chcę wierzyć, że zagrają to ironicznie. Chociaż bardziej prawdopodobne jest, że postawią na inne elementy serii.

Według pierwszych wrażeń, Ms. Marvel to najprostsza, a nawet naiwna seria MCU. I to, co dziwne, jest jego dużym plusem. Wszystkie inne projekty szybko zniknęły w nudnych szablonach opowieści o superbohaterach. I tutaj autorzy zdają się chcieć zadowolić nastolatków, którzy w problemach bohaterki odnajdą coś znajomego.