Jak motywacja i dyskomfort są ze sobą powiązane i jak je wykorzystać na swoją korzyść

Amerykański dziennikarz Nir Eyal, autor książki „Undistracted: Jak zarządzać swoją uwagą i wybierz swoje życie” – przyznał: nad rękopisem pracował przez pięć lat, choć dużo planował skończyć zanim. A problemem nie był brak doświadczenia czy wiedzy. Eyal po prostu nie podołał zadaniu, ponieważ brakowało mu motywacji.

Paradoks: Napisanie książki o tym, jak przestać się rozpraszać, trwało tak długo, ponieważ autor był stale rozproszony. Ale gdy tylko Eyal zrozumiał, jak działa motywacja z biologicznego punktu widzenia, nie skończył tylko książki. Dziennikarz zmieniał też różne dziedziny swojego życia – np. zaczął uprawiać sport, przestawił się na zdrową żywność, zaczął spędzać więcej czasu z ukochanymi ludźmi, bardziej produktywnie pracować.

Jak działa motywacja z biologicznego punktu widzenia?

Często ludzie myślą, że motywacja to praktycznie to samo, co inspiracja. Kiedy tak się dzieje, nasze żagle są pełne wiatru i jesteśmy gotowi do przenoszenia gór. Gdy nie ma motywacji, możemy się poddać i odejść

ociągać się — w sieciach społecznościowych, w telewizji czy na zakupach.

Ale jeśli czekasz na motywację, inspirację, a przynajmniej magiczne pendel, raczej nie wykonasz trudnych zadań i osiągniesz naprawdę wielkie cele. A kiedy dana osoba zrozumie, jak działa ten mechanizm, może nauczyć się uruchamiać go ręcznie, gdy jest to konieczne.

Eyal zasugerował, aby zacząć od podstaw. Dlaczego natura wyposażyła żywe organizmy w mózg? Przede wszystkim poruszyć – być może dlatego w języku angielskim słowa „motion” (ruch) i „motivation” (motywacja) mają wspólnego przodka.

Motywacja przez dyskomfort działa nawet u ślimaka. Komórki mózgowe zwierzęcia rejestrują uczucie głodu, co zmusza je do czołgania się w poszukiwaniu pożywienia. Tak więc badanie ślimaków słodkowodnych, przeprowadzone na Uniwersytecie Sussex w Wielkiej Brytanii, pokazałMichael Crossley, Kevin Staras, György Kemenes. Dwuneuronowy system do adaptacyjnego, ukierunkowanego na cel podejmowania decyzji w komunikacji Lymnea/Naturaże te stworzenia są w stanie podejmować złożone decyzje przy użyciu zaledwie dwóch neuronów. Jeden z nich informuje, czy mięczak jest głodny, czy nie, a drugi określa obecność pokarmu. Tak prosty system mówi ślimakowi, czy ma iść w kierunku potencjalnego źródła pożywienia.

Bardziej złożone struktury mózgu wyewoluowały, aby pomóc zwierzętom unikać bodźców awersyjnych – odczuć powodujących dyskomfort. Tak więc niedźwiedzie spędzają zimę w norach, a ptaki latają w cieplejsze klimaty, aby pozbyć się zimna. W takiej sytuacji zakładamy płaszcz i czapkę, a gdy przeciwnie, robi się dla nas za gorąco, rozbieramy się lub idziemy w cień.

Takie wahania, które wpływają na nasze zachowanie, są przykładem homeostazy. Są to fizjologiczne i psychologiczne procesy samoregulacji, w których organizm człowieka stara się pozostać w tym samym stanie – na przykład w komfortowej temperaturze.

Pragnienie organizmu do utrzymania homeostazy rządzi wszystkimi rodzajami funkcji organizmu, świadomymi i nieświadomymi. Jeśli mózg rozumie, że jego właścicielowi czegoś brakuje, czy to pokarmu cielesnego, czy duchowego, wywołuje uczucie głodu lub np. samotności. Sprawia, że ​​czujemy się wystarczająco źle, aby zrobić coś, aby zaspokoić nasze potrzeby.

Jak zamienić dyskomfort w motywację

Motywacja to chęć uniknięcia lub pozbycia się dyskomfortu, mówi Eyal. Oczywiście ewolucyjnie jesteśmy bardziej skomplikowani niż ślimak, ale nasza motywacja jest taka sama: kiedy odczuwamy dyskomfort, kierujemy maksymalne wysiłki, aby go wyeliminować.

Nasze pragnienia są w rzeczywistości również formą dyskomfortu. A to, co wygląda na brak motywacji, jest jednocześnie próbą powrotu do znanych warunków, tylko w niezdrowy lub nieproduktywny sposób.

Weźmy nastolatka, który cały wolny czas spędza na graniu w gry komputerowe. Nie do końca prawdą jest myślenie, że brakuje mu motywacji – w końcu potrzeba godzin koncentracji i praktyki, aby wyjść zwycięsko z epickiej bitwy.

Dziecko jest raczej zmotywowane do grania w gry wideo, ponieważ znajduje w nich możliwość uniknięcia nudy zadania szkolne, presja społeczna i irytujący rodzice. Jest to szybki i łatwy sposób na pozbycie się dyskomfortu, a ludzie prawie zawsze wybierają drogę najmniejszego oporu.

Podobna sytuacja z bólem jest jednym z najsilniejszych przejawów dyskomfortu. Naukowcy z Uniwersytetu Oksfordzkiego w Wielkiej Brytanii NotatkaKatja Wiech, Irene Tracey. Ból, decyzje i działania: perspektywa motywacyjna / Granice w neuronauce: Ból jest mechanizmem ewolucyjnym, który motywuje do działania w celu zmniejszenia potencjalnej szkody dla organizmu. Często ludzie natychmiast biorą tabletki, aby nic im nie przeszkadzało, i nie myśleli o długofalowych konsekwencjach - o tych samych skutkach ubocznych leków.

Ponadto naukowcy z University of Arizona w USA przyjętyFrank Porreca, Edita Navratilova. Nagroda, motywacja i emocja bólu i jego ulga / Bólże ludzie mają „pamięć bólu”. Z tego powodu wartość każdego nowego leku przeciwbólowego dla pacjenta spada, nawet jeśli odczucia fizyczne się nie zmieniają. Ale motywacja do unikania tego nie znika.

Nasze działania wiążą się więc z koniecznością przywrócenia homeostazy. Na tej podstawie możesz zmienić swoje myślenie i odpowiednio zaplanować, aby iść we właściwym kierunku.

Jak zastosować to w praktyce

• Ufaj, że dyskomfort niekoniecznie jest złą rzeczą. Nie zawsze trzeba je eliminować - wręcz przeciwnie, możesz wykorzystać to uczucie jako paliwo rakietowe, aby iść naprzód.
• Nie szukaj najłatwiejszego sposobu na pozbycie się dyskomfortu. Zamiast tego spróbuj zajrzeć w głąb siebie i zrozumieć, co kieruje twoim pragnieniem. Czego unikasz i dlaczego nie robisz tego, co musisz zrobić?
• Spróbuj zrobić coś przez «Nie chcę". Eyal zdał sobie sprawę, że nie pracował nad książką tylko dlatego, że nie chciał. Uważa, że ​​to wszystko wina syndrom oszusta: dziennikarz nie czuł się prawdziwym pisarzem i był rozproszony, aby uniknąć rozczarowania i zwątpienia. Autorka zadała wówczas pytanie: „Kto powiedział, że muszę chcieć pisać?” Po tym udało mu się odpuścić opresyjne myśli i po prostu tworzyć strona po stronie.
• Zaplanuj wyjście z prokrastynacji. Zastanów się, jak następnym razem poradzisz sobie z nieprzyjemnymi emocjami. Poszukaj praktyk, które w tym pomogą, na przykład Zasada 10 minut.
• Skup się nie na uczuciach, ale na codziennej rutynie. Zdecyduj z góry, jak chcesz spędzać czas w oparciu o swoje cele i wartości. To utoruje drogę Twoim przyszłym działaniom. Dzięki temu nie musisz czekać na motywację – zamiast tego możesz spojrzeć na kalendarz i zrozumieć, co powinieneś robić tu i teraz.
• Ustaw „realizację intencji”. Ten ćwiczyć planujesz co, jak i kiedy to zrobisz. Osoba, która jest rozproszona, czeka na motywację, a potem nie rozumie, dlaczego nie osiąga swoich celów. A ten, którego trudno zmienić, wie, co może mu przeszkadzać. Dlatego stara się dokładnie przemyśleć i zapobiegać takim sytuacjom.