Jak oszczędzić sobie stresu szczoteczką do zębów i pierogami. Doświadczenie zespołu Lifehacker

W chwilach niepokoju biorę starą szczoteczkę do zębów, proszek do czyszczenia (wystarczy nawet proszek do prania), wiadro gorącej wody i idę wyczyścić fugi między płytkami. Zaczynam od podłogi i jeśli rezerwa gniewu na to pozwala, przenoszę się na ściany. Najpierw pędzel do wody, potem do pudru - i zaczynasz szorować. Intensywność rozpryskiwania emocji może być dowolna - płytka wytrzyma. Dzięki temu dusza jest łatwiejsza, a mieszkanie czyste. Jeszcze wygodniej jest polerować stawy elektryczną szczoteczką do zębów ze starą dyszą.

Tydzień temu umyłam wszędzie w nerwach podłogi i zorientowałam się, że to działa: po pierwsze ręce są zajęte i nie przewijasz fizycznie wiadomości, po drugie, widzisz, że środowisko wokół ciebie staje się lepsze i czystsze. Szczególnie lubiłem później chodzić boso po wciąż mokrej podłodze - być może jest to moja wersja psychologicznej techniki uziemienia.

Kiedy w mojej głowie są same doświadczenia, biorę maszynkę do strzyżenia peletów. Oczywiście nie poprawi to zbytnio nastroju. Ale w ten sposób możesz się trochę rozproszyć, a ponadto w końcu ułożyć rzeczy tak, aby twoje ręce wcześniej nie sięgały.

Gotowanie pomaga mi uciec od wiru bolesnych myśli. Najfajniejszym sposobem na spędzenie czasu jest robienie pierogów. Zagnieść ciasto, przygotować mięso mielone, rozwałkować, wyciąć kółka... Ogólnie prosta praca mechaniczna, do której nie trzeba nadwyrężać mózgu. I ogólnie jest trochę spokojniej, gdy w zamrażarce jest około 150 domowych pierogów. Moja rodzina i ja nawet żartujemy, że jest to rodzaj „programu bezpieczeństwa żywnościowego” dla jednej rodziny.

Niedawno odkryłam nową metodę relaksacji. Odkopałem stary obraz po numerach o maksymalnym stopniu złożoności. Bardzo rozpraszające. Trenujesz motorykę rąk, a jedyna myśl w Twojej głowie to: „Gdzie są pola z numerem 22, teraz was wszystkich pomaluję!”. Zapewnia również, że natychmiast widzisz namacalny efekt swojej pracy. I wcale nie musisz być artystą – praca nadal okazuje się piękna.

Aby trochę się uspokoić, wyhaftuję duży obrazek z krzyżem. Ma rzekę, las i zachód słońca. Robię kolejny ścieg i marzę o tym, jak opowiem wnukom o wszystkim, co się dzieje, jakby o odległym wspomnieniu. Oczywiście mam nadzieję, że zanim skończę haft, wszystko będzie dobrze.

Jakoś natknąłem się na grę Manor Matters, w której przez pewien czas trzeba znaleźć wszystkie ukryte przedmioty. Na początku wszedłem do aplikacji, gdy musiałem coś zrobić przez kilka minut: w kolejce lub w metrze. Szybko jednak zauważyłam, że poszukiwanie małych rzeczy nie tylko bawi, ale także pomaga uporać się z podekscytowaniem. Najważniejsze jest, aby w pełni skoncentrować się na procesie, aby mózg zmienił się i niepokój ustąpił.

Gra więc wkroczyła do akcji przed trudnymi rozmowami czy wizytami u lekarza. Cóż, ostatnie miesiące i jeszcze więcej tygodni były takie, że nagle znalazłem się na poziomie 2473. Jeśli czuję zbliżającą się panikę, otwieram aplikację i przechodzę przez sześć scen wyszukiwania – nie więcej, bo w grze kończy się zapas energii. Ale to wystarczy, aby się uspokoić i nie utknąć w telefonie przez kilka godzin.

Wielu moich znajomych gra codziennie wordle: pomaga odwrócić uwagę chociaż na chwilę i fajnie, że codziennie dzielimy się wynikami na czacie.

Globalnie przyjąłem zasadę, aby zawsze zamykać cykl reakcji na stres. Po pracy ćwiczę jogę, leżę w łazience, jem coś smacznego, a jeśli naprawdę trudno się nad sobą zapanować, wstaję na symulator chodzenia i idę, aż zabraknie mi sił na to doświadczenie.

Kiedy mój poziom niepokoju jest wysoki, wyjmuję matę gimnastyczną, znajduję film instruktażowy o jodze yin, wyciszam telefon i wyłączam się na 40 minut. Podczas treningu musisz umocować się w jednej pozycji i leżeć tam przez kilka minut, oddychając spokojnie i relaksując się - fajny sposób na przełączenie przepływu myśli ze wszystkich złych rzeczy na doznania w ciele. Kolejną fajną opcją jest kickboxing. Świetne do radzenia sobie z negatywnymi emocjami!

Radzić sobie z lękiem w sposób, który radzą dosłownie wszyscy psychologowie (przede wszystkim odłączyć się od programu informacyjnego), nie umiem. Zauważyłem, że pomaga mi tylko jedna rzecz: czytanie znajomych książek, najlepiej lekkich, humorystycznych. Dokładnie znajomi: jesteście już świadomi fabuły, a to staje się punktem odniesienia - tu, właśnie tam, wszystko jest w porządku, przewidywalne, bez niepewności. Jednocześnie wideo, filmy i seriale nie działają w ten sposób. Ruchomy obraz nie zajmuje mózgu, myśli toczą się w dół. Wczoraj postanowiliśmy z mężem obejrzeć komedię, ale w 15 minucie zdałam sobie sprawę, że oboje czytamy wiadomości.

Rutyna bardzo pomaga. Wydaje się, że w ogóle nie ma siły, ale tak naprawdę poranny prysznic, stylizacja, świeżo parzona kawa i droga do biura orzeźwiają i ożywiają.

Eksperci, których czytałem, mówią, że podczas ekstremalnych wydarzeń nie da się wpływ, ważne jest, aby wytyczyć przestrzeń wokół siebie, w której każde Twoje działanie ma swoją cenę i konsekwencja.

Wynajmę mieszkanie z przyjacielem, wymyśliliśmy własny zestaw zasad i nazwaliśmy go „Planem ratowania kukułki”. Podłogi myjemy co trzy dni, nie zostawiamy naczyń w zlewie dłużej niż dwie godziny, monitorujemy czystość w lodówce i nie gromadzą śmieci, wieczorem zostawiamy wodę w dzbanku z filtrem, aby rano było czysty. Zasady są codziennie dopracowywane i rozszerzane, a cel wszystkich tych manipulacji jest prosty - stworzyć wokół siebie stabilną i przewidywalną przestrzeń. Wszystko tutaj zależy od Ciebie i Cię potrzebuje. Dopóki to działa.

Co zaskakujące, pomogło mi to porozumieć się z osobą, która również miała ekstremalne doświadczenie życiowe. Kiedy mówił o tym chłodno i racjonalnie, pomyślałem, że nie jest empatyczny i pozbawiony emocji. Ale potem okazało się, że po prostu nie potrzebuję empatii. A tak naprawdę potrzebne jest wsparcie w postaci zimnego umysłu.