5 sposobów na zrujnowanie każdej rozmowy

1. Przerwij rozmówcy i naciągnij koc na siebie

Bardzo przyjemnie jest mówić o sobie. Ten proces, jak się okazałoNeuronauka ulubionego tematu przez wszystkich / Scientific American w małym badaniu na Uniwersytecie Harvarda „włącza” układ dopaminergiczny w mózgu i wyzwala uwalnianie dopaminy, neuroprzekaźnika przyjemności. Te same mechanizmy działają, gdy dana osoba, na przykład, je pyszne jedzenie lub uprawia seks. Oznacza to, że efekt jest taki, że naprawdę trudno się mu oprzeć.

A jednak, jeśli nie mówimy o rozmowie kwalifikacyjnej czy sesji psychoterapeutycznej, rozmowa to czynność, w której uczestniczą co najmniej dwie osoby i uczestniczą na równych prawach. A każdy chce o sobie opowiadać, dzielić się wiadomościami, wyrażać opinie i być wysłuchanym.

Jeśli ktoś ciągle przerywa, zwraca uwagę na siebie i nie pozwala innym wstawić słowa, rozmowa dla rozmówców przestaje być przyjemna. Kilka razy można to tolerować, ale za trzecim razem nie będziesz chciał komunikować się z wiecznie „jaką” osobą.

Tak więc, nawet jeśli naprawdę nie możesz się doczekać przerwania rozmówcy w połowie zdania i „wspięcia się na podium” zamiast niego, ważne jest, aby „zwolnić” siebie i dać drugiej stronie możliwość całkowitego ukończenia myśl.

2. Dewaluować problemy innych ludzi

„Wyobraźcie sobie, że moje wakacje znów są przerwane, jestem w takim rozstroju, nawet płaczę!” - mówi jedna osoba do drugiej. A drugi odpowiada: „Pf! Czy to powód do zdenerwowania? Ja też! Nikt nie umarł. Pojedziesz w przyszłym roku ”.

Tak amortyzacja może wyglądać na przesadzoną.Dewaluacja i idealizacja w BPD / Verywell Mind - rodzaj nadużycia emocjonalnego, w którym czyjeś problemy, osiągnięcia, doświadczenia, cechy lub cechy są sztucznie umniejszane i umniejszane.

Czasami człowiek robi to innym z zazdrości, czasami z przyzwyczajenia, ponieważ ten format jest akceptowany w jego kręgu społecznym. Czasami dewaluacja może być nawet rodzajem obrony psychologicznej, chęcią odizolowania się od przykrych emocji. Ale bez względu na powody, rozmówcy raczej nie spodoba się ten sposób prowadzenia rozmowy.

Dewaluacja jest co najmniej obraźliwa i nieprzyjemna, a dla kogoś, kto przechodzi naprawdę ciężkie chwile, może być dość traumatyczna. Dlatego zanim odepchnie rozmówcę i powie, że jego kłopoty nie są tak straszne, a jego osiągnięcia nie są tak znaczące („Pomyśl tylko, znalazłem pracę! Mogło być wcześniej, a nie cztery miesiące później ”), powinieneś zatrzymać się i przypomnieć sobie, że wsparcie i pochwały są lepsze niż wcinki i krytyka.

3. Ciągle narzekaj

Z jednej strony narzekanie pomaga wyładować energię i trochę złagodzić zmartwienia. Ale z drugiej strony prowadzą do tego, że człowiek, zamiast działać na własną rękę lub prosić o realną pomoc, pogrąża się w problemach i nie widzi już „światła na końcu tunelu”.

Tak pojawiają się chroniczni narzekający, którzy dręczą siebie i otaczających ich ludzi. W kółko słuchać opowieści o nieodpowiednich lider, niewdzięczne dzieci, obojętny małżonek, niskie zarobki, brak siły i nastroju mogą być może tylko bardzo bliscy i kochający ludzie.

Dzielenie się swoimi problemami z drugą osobą jest całkowicie normalne. Ale najpierw ważne jest, aby rozważyć kontekst: jak jest odpowiedni, czy rozmówca jest gotowy do słuchania, czy sam jest pełen kłopotów.

A po drugie, nie zaszkodzi ocenić procent skarg wśród innych tematów i rozmów. Jeśli jest wysoki i niekończące się opowieści o jego problemach w żaden sposób nie pomagają w ich rozwiązaniu, to chyba czas usiąść i przemyśleć konkretny plan działania i w razie potrzeby poszukać pomocy.

4. Umów przesłuchanie z uprzedzeniami

„Cóż, dlaczego to zrobiłeś?”, „Czy naprawdę niemożliwe było załatwienie wszystkiego z góry?”, „Dlaczego nie skonsultowałeś się ze mną?”, „A jak teraz myślisz, aby poprawić sytuację? ”. Takie pytania nie są szczerym zainteresowaniem rozmówcą i nie dbaniem o niego, ale słabo zawoalowanymi oskarżeniami i roszczeniami. Nie pomogą człowiekowi uporać się z trudną sytuacją, a jedynie sprawią, że będzie usprawiedliwiał się i poczuje się bezwartościowy. A może spowodują naturalny agresja i wywołać konflikt.

Jeśli chcesz pomóc, lepiej nie próbować dociekać, kto ma rację, a kto jest winien, nie wywierać presji na pacjenta, nie sugerować, że trzeba postępować inaczej, ale współczuć i oferować swoje wsparcie .

5. Stawiaj diagnozy i udzielaj porad

„To wszystko dlatego, że jesteś bardzo zamknięty i odstraszasz ludzi!”, „Po prostu przeszłość naciska na ciebie rozstanie i nie możesz rozpocząć nowego związku "," Masz niską samoocenę, to cały kłopot "," Och, no cóż, jesteś prosty! typowy Koziorożec w fazie retrogradacji Merkurego "," ja też miałem podobne doświadczenie, właśnie wypiłem kurs witamin i wszystko się udało. Idź i kup już dziś!”

Chęć naklejenia innej etykiety, jak najszybszego wydania werdyktu i „przepisania leczenia” jest zrozumiała i naturalna. Jest to sposób, aby poczuć się kimś ważnym i pokazać, jak dobrze znasz temat. Ale jeśli rozmówca nie prosi o taką ocenę, to nie jest faktem, że jej potrzebuje i nie obrazi się ani nie zniechęci.

Ponadto „diagnozy” medyczne lub psychologiczne mogą skierować sugerowaną osobę na złą drogę i kończą się źle: niska samoocena, nowe kompleksy, pochopne decyzje i problemy z zdrowie.