Aby zrobić karierę, musisz współczuć i kochać siebie. Dlatego tak się dzieje

Wszystkich nas nauczono, że kochanie siebie jest samolubne, a nawet głupie. Ale zaniedbanie, poświęcenie się jest cnotą.

Więc jeśli jesteś jak większość karierowiczów, prawdopodobnie znasz zimny wewnętrzny głos, który regularnie komunikuje, jak bardzo jesteś bezwartościowy, samolubny, niekompetentny, a nawet głupi. Rzadko przestaje mówić. I z pewnością brzmi to głośniej niż szept aprobaty.

Nigdy nie przyszłoby ci do głowy traktować kogoś, kogo kochasz, tak jak traktujesz siebie: wyzywać, kopać za najmniejsze błędy, uważać ich za niegodnych wielkich celów. Tymczasem, gdy jesteś zraniony lub rozczarowany, ostre słowa, takie jak „Przestań się nad sobą użalać!”, „Są ludzie, którym jest to trudniejsze niż ty!” lub „Weź się w garść!” w ogóle nie pomagaj w zbieraniu. Wręcz przeciwnie, zwiększają skalę katastrofy i uniemożliwiają jej przezwyciężenie.

Dlaczego przestać się besztać

Ludzie, którzy próbują być krytyczni wobec siebie, uważają, że wybaczanie sobie jest niebezpieczne. Dzięki niemu możemy rzekomo odpocząć, wycofać się, poddać. Ale biczowanie pomoże zacisnąć zęby i dążyć do celu. Oni są źli.

Krytykowanie siebie po popełnieniu błędu jest jak rzucanie pięściami w strażaków, gdy twój dom się pali.

To dodaje upokorzenia do już doświadczanego stresu. Oznacza to, że musisz pokonać dwie psychologiczne przeszkody zamiast jednej, co zmniejsza szanse na naprawienie sytuacji i ostatecznie osiągnięcie sukcesu.

Kiedy oszukałeś ważne ostateczny termin, nie otrzymali oczekiwanego awansu lub zostali zwolnieni, to właśnie wyrzuty sumienia stają się kluczową przeszkodą w dalszej karierze. Odrzuć samokrytycyzm, wesprzyj się po upadku: to da ci siłę i motywację do siedzenia w siodle.

Jak samowystarczalność prowadzi do sukcesu

Neuronaukowcy odkryli, że istnieje bezpośredni związek między współczuciem dla samego siebie a sukcesem. Badania pokazująClayton Critcher, David Dunning. Autopotwierdzenia zapewniają szerszą perspektywę samozagrożenia / Biuletyn Osobowości i Psychologii Społecznejże miłość własna i wsparcie dla siebie służą jako rodzaj „rozszerzaczy poznawczych”, pozwalających nam rozmawiać ze sobą w sposób, w jaki moglibyśmy komunikować się z ukochaną osobą. Ta miłość, uczucie zaplecza za plecami dodaje nam energii, zwiększa produktywność i sprawia, że ​​z zapałem idziemy naprzód.

Naukowcy z University of Wisconsin (USA) ustaliliAntoine Lutz, Julie Brefczynski-Lewis, Tom Johnstone, Richard J. Davidsona. Regulacja neuronalnych obwodów emocji poprzez medytację współczucia: efekty wiedzy medytacyjnej / PLOS ONE: im lepiej człowiek rozwinął współczucie wobec siebie, tym bardziej jest wrażliwy i empatyczny wobec innych. I taka wrażliwość, według niektórych źródełZnaczenie empatii w miejscu pracy / Centrum Kreatywnego Przywództwajest bezpośrednio związany z sukcesem zawodowym i wydajnością.

Umiejętność wybaczania sobie błędów, które popełniłeś, również przyczynia się do osiągnięcia sukcesu. W szczególności pomaga skuteczniej wyciągać wnioski i korygować sytuację. Tak więc niewielka ankieta przeprowadzona wśród studentów Uniwersytetu Carleton (Kanada) wykazała:Michael, J. ZA. Wohl, Tymoteusz A. Pychyl, Shannon H. Bennetta. Wybaczam sobie, teraz mogę studiować: Jak wybaczenie sobie za zwlekanie może zmniejszyć przyszłe zwlekanie / Osobowość i różnice indywidualne: ci z nich, którzy nie robili sobie wyrzutów za zbyt długo zwlekać i odroczone przygotowania do pierwszego egzaminu, rzadziej odrywane od książek przed drugim.

Jak nauczyć się wspierać siebie

Traktowanie siebie ze współczuciem i miłością to umiejętność, która znacznie ułatwia życie. Dzięki niemu w trudnych chwilach poradzisz sobie tylko ze stresującymi przeżyciami, a nie z dodatkową negatywnością spowodowaną samobiczowaniem.

I możesz nauczyć się współczuć i wspierać się w taki sam sposób, jak opanowanie gry na jakimś instrumencie muzycznym. Wystarczy regularne ćwiczenia.

Oto kilka wskazówek, które pomogą Ci stać się zaufanym przyjacielem i wsparciem dla siebie.

1. Pamiętaj: zawsze powinieneś być za sobą, a nie przeciw. W każdej trudnej sytuacji traktuj siebie tak ciepło, jak traktujesz przyjaciela lub ukochaną osobę.
2. Wyrób nawyk stresujące chwile mówiąc do siebie wewnętrznie, kojącym, kochającym i współczującym tonem. Wyobraź sobie, że nakładasz na ranę maść leczniczą i jednocześnie próbujesz powiedzieć coś wspierającego. Tak powinien brzmieć twój wewnętrzny głos.
3. Powiedz „przestań!” za każdym razem, gdy skarcisz się, wyzywasz lub zawstydzasz siebie. Zamiast tego spróbuj obiektywnie ocenić swoje błędy. Najprawdopodobniej okaże się, że jesteś dla siebie zbyt surowy.
4. Chwal siebie, gdy kończysz projekt lub osiągasz inny cel. Powtarzaj: „Jestem z ciebie dumny! Jestem fajny!" To wzmocni ten uspokajający głos, który zwykle jest ukryty w cieniu twojego wewnętrznego krytyka.

Nie ma znaczenia, z czym masz do czynienia - drobną uciążliwością lub kryzysem na dużą skalę. Troskliwy głos może pomóc zmniejszyć stres i dać ci pewność siebie i siłę do pokonania przeszkody. A wewnętrzny krytyk tylko je odbiera. Wybór jest oczywisty i jest to miłość własna.