Dni, kiedy Ziemia mogła się zatrzymać: jak świat kilkakrotnie znajdował się na krawędzi wojny nuklearnej
Miscellanea / / April 23, 2021
Gry polityczne, awarie techniczne i czynnik ludzki mogą niejednokrotnie spowodować śmierć wszystkich żywych istot.
Trzecia wojna światowa może być ostatnią w historii ludzkości, ponieważ istnieje możliwość, że doprowadzi do poważnych zmian klimatycznych na całej planecie. Z ogromnej ilości pyłu i popiołu unoszonych przez wybuchy atomowe do atmosfery, przepływ światła słonecznego zostanie znacznie ograniczony i nastąpi ochłodzenie. Oprócz zmiany ilości opadów, powstawania znacznych luk w warstwie ozonowej, niesamowitych pożarów (tornado ognia), skażenia wody i powietrza pierwiastkami radioaktywnymi - tak zwana zima nuklearnaRobock A. Czas pogrzebać niebezpieczne dziedzictwo - część II. YaleGlobal Online.
Ten rozwój wydarzeń uważano za najbardziej prawdopodobny podczas zimnej wojny, kiedy Stany Zjednoczone i ZSRR rozpętały szalony wyścig zbrojeń, starając się zapewnić sobie przewagę w niszczycielskiej sile. Żaden inny kraj nie osiągnie później takiej skali nagromadzenia śmiercionośnych „zabawek”.
W prawdziwych działaniach wojennych bomby atomowe zostały użyte tylko na końcu II wojna światowa wojna. 6 i 9 sierpnia 1945 roku spadły amerykańskie samolotyBomba atomowa i koniec II wojny światowej, zbiór pierwotnych źródeł. Archiwum Bezpieczeństwa Narodowego dwa ładunki jądrowe w japońskich miastach Hiroszima i Nagasaki.
Cztery lata później taka broń została przetestowana po raz pierwszy Andryushin I. A., Chernyshev A. K., Yudin Yu. ALE. Oswajanie rdzenia. Strony historii broni jądrowej i infrastruktury jądrowej ZSRR. Sarov, Sarańsk. 2003 Związek Radziecki, który zapoczątkował nuklearną konfrontację między dwoma mocarstwami.
Kiedy świat był na krawędzi
Było kilka nieporozumień. I każdy z nich prawie zmienił się w nieodwracalne konsekwencje.
Incydent z radzieckim atomowym okrętem podwodnym „B-59” w 1962 roku
Rok 1962 był jednym z najgorętszych w erze zimnej wojny. Amerykańskie i radzieckie pociski nuklearne zostały rozmieszczone w bliskiej odległości od granic dwóch przeciwstawnych mocarstw: odpowiednio Turcji i Kuby. Oznaczało to, że niemożliwe byłoby ich wykrycie i przechwycenie w odpowiednim czasie. Wydarzenia, które nastąpiły później, będą nazywane „Kubańskim Kryzysem Rakietowym” Ławrenow S. Ya., Popov I. M. Kryzys na Karaibach: świat stoi na krawędzi katastrofy. Związek Radziecki w lokalnych wojnach i konfliktach. M. 2003 .
Amerykańska rakieta "Jupiter". Podobne znajdowały się w Turcji podczas kubańskiego kryzysu rakietowego. Zdjęcie: U.S. Armia - Redstone Arsenal / Wikimedia Commons
Zdjęcie lotnicze pozycji radzieckiego pocisku rakietowego w San Cristobal na Kubie, wykonane przez amerykański samolot rozpoznawczy U-2. Zdjęcie: National Archives
Wzrosło napięcie w stosunkach między oboma krajami, osiągając szczyt pod koniec października. Wyspa Wolności została zablokowana przez marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych. Rankiem 27 października podczas lotu rozpoznawczego nad Kubą radziecka obrona przeciwlotnicza zestrzeliła amerykański samolot U-2. Zapobieganie nalotom odwetowym było możliwe tylko dzięki opanowaniu ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych. John F. Kennedy.
Tego samego dnia amerykańskie okręty odkryły radziecki okręt podwodny B-59 z bronią jądrową, który płynął w kierunku Kuby pod dowództwem kapitana drugiej rangi Valentina Savitsky'ego.
Podczas żeglugi Savitsky nie otrzymał jasnych instrukcji od dowództwa, dlaczego na pokładzie były ładunki atomowe, czy należy ich użyć i czy należy ich użyć, to w jaki sposób. Ale kapitan miał prawo ich użyć, gdyby łódź została zaatakowana.
Amerykanie otoczyli radziecki statek i użyli specjalnych ładunków głębinowych, aby zmusić radzieckie okręty podwodne do wynurzenia. Załoga straciła kontakt z dowództwem, wielu oficerów zdecydowało, że łódź ma zostać zatopiona, a Savitsky się przygotowałSavranskaya S.V. Nowe źródła na temat roli radzieckich okrętów podwodnych w kubańskim kryzysie rakietowym. The Journal of Strategic Studies użyć torpedy atomowej - uważał, że wojna już się rozpoczęła.
Jednak po konsultacji ze swoim rezerwowym kapitanem drugiej rangi Wasilijem Arkhipowem Savitsky porzucił to przedsięwzięcie. Okręt podwodny był w stanie wysyłać sygnały radiowe do amerykańskich statków i ścigających go samolotów, żądając zaprzestania prowokacji. Bombardowanie ustało. Dzięki temu Arkhipov jest często nazywany człowiekiem, który zapobiegł atomowi katastrofa.
Arkhipov w 1961 roku zdołał służyć na długo cierpiącej łodzi podwodnej „K-19”. Statek z silnikiem atomowym i bronią wielokrotnie uległ wypadkom, w których zginęło kilkudziesięciu marynarzy radzieckich. Ofiarami największego incydentu - pożaru 1972 roku - było 30 żołnierzy floty radzieckiej.
Już następnego dnia wydano rozkaz zestrzelenia amerykańskich samolotów nad Kubą Ławrenow S. Ya., Popov I. M. Kryzys na Karaibach: świat stoi na krawędzi katastrofy. Związek Radziecki w lokalnych wojnach i konfliktach. M. 2003 wstrzymany. Strony rozpoczęły negocjacje. W listopadzie z terytorium Kuby zdemontowano radzieckie rakiety, flota amerykańska zakończyła blokadę wyspy, a kilka miesięcy później z Turcji opuściła amerykańska broń masowego rażenia.
Błędy amerykańskiego systemu obrony powietrznej z lat 70.-80
Szereg potencjalnie niebezpiecznych sytuacji zostało spowodowanych przez fałszywe alarmy systemów ostrzegania o uderzeniu pocisków. Na przełomie lat 70. i 80. na amerykańskich stacjach namierzających zaczęto wprowadzać automatyczne systemy i od tego czasuPerrow C. Normalne wypadki: życie z technologiami wysokiego ryzyka. Princeton University Press. 2011 do 10 takich incydentów dziennie.
Były spowodowane awarią sprzętu, awariami programów, efektami świetlnymi i termicznymi: aktywność słoneczna lub księżycowa, odblaski na wodzie.
Wszystko to wydarzyło się na tle degradacjiStosunki ze Związkiem Radzieckim. Ronald Reagan. Britannica stosunki między Stanami Zjednoczonymi a ZSRR, które rozpoczęły się w 1979 r.
A więc eksploracja kosmosu USA 9 listopada 1979 roku otrzymała informację o ostrzale Stanów Zjednoczonych głowicami nuklearnymi ze strony radzieckiej. Obserwacje satelitarne wykazały dużą dokładność otrzymanych informacji.
Około tysiąca systemów rakiet balistycznych zostało postawionych w stan pogotowia, a samoloty przechwytujące wystartowały. 6 minut później sygnał ataku został potwierdzonyPerrow C. Normalne wypadki: życie z technologiami wysokiego ryzyka. Princeton University Press. 2011 fałszywe. Okazało się, że technik przypadkowo uruchomił program szkoleniowy na komputerze, aby zasymulować radziecki atak nuklearny.
Zdarzyły się podobne epizodyOstatnie fałszywe alarmy z systemu ostrzegania przed atakami rakietowymi: raport Gary'ego Harta i Barry'ego Goldwatera dla Komisji Służb Zbrojnych Senatu Stanów Zjednoczonych. Waszyngton: USA Drukarnia rządowa. 1980 3 i 6 czerwca przyszłego roku. Były spowodowane awarią systemu przetwarzania danych, na podstawie której Senat USA przeprowadził następnie kontrolę.
Inny znaczący incydent miał miejsce w marcu 1980 roku. Następnie zwodowano radziecki okręt podwodnyBliskie rozmowy z bronią jądrową. Związek Zainteresowanych Naukowców cztery pociski w rejonie Wysp Kurylskich. Systemy wczesnego wykrywania dla amerykańskiej obrony powietrznej poinformowały, że jeden z nich był wycelowany w terytorium amerykańskie. Pomimo faktu, że informacje nie zostały potwierdzone, w następnym roku wysocy rangą urzędnicy Stanów Zjednoczonych zebrali się na konferencji, aby ocenić zewnętrzne zagrożenia.
Fałszywe działanie radzieckiego systemu ostrzegania w 1983 roku
W marcu 1983 r. Amerykański prezydent Ronald Reagan ogłosiłStosunki ze Związkiem Radzieckim. Ronald Reagan. Britannica w sprawie utworzenia Strategicznej Inicjatywy Obronnej. Nieoficjalnie nazwany projekt Analogicznie do niedawno wydanych części sagi George'a Lucasa „Gwiezdne wojny” zakładały opracowanie wielkoskalowego systemu obrony powietrznej - tarczy przeciwrakietowej laserowej na ziemi, w powietrzu, a nawet w kosmosie. Później ten niezbyt realistyczny plan został uzupełniony: zawierał postanowienia dotyczące nowej broni ofensywnej.
W ten sposób rozpoczął się nowy, decydujący etap wyścigu zbrojeń i zimna wojna między ZSRR a USA. Proces „odprężenia”, który rozpoczął się w latach 70. XX wieku - podpisywanie wspólnych deklaracji o ograniczeniu broni jądrowej, „ocieplenie” stosunków dyplomatycznych - został ostatecznie zahamowany.
Katastrofa w powietrzu w pobliżu wschodnich granic ZSRR dodała oliwy do ognia. 1 września 1983 r. Zestrzelono radzieckie lotnictwoMuromow I. ALE. Sto wielkich katastrof samolotów. M. 2003 Boeing 747 Korean Air Lines z 269 pasażerami na pokładzie, w tym Amerykanami, zboczył z kursu z powodu błędu nawigacji. Systemy obrony przeciwlotniczej pomyliły go z amerykańskim samolotem zwiadowczym. To tragiczne wydarzenie poprzedziło kilka prowokacji na pacyficznej granicy ZSRR.
W tej sytuacji 23 września na stanowisko dowodzenia systemu wykrywania kosmosu w zamkniętym wojskowym mieście Serpukhov-15 wjechał Votintsev Yu. W. Nieznane wojska zaginionego supermocarstwa. Dziennik historii wojskowej sygnał do wystrzelenia rakiet międzykontynentalnych z amerykańskiej bazy.
Dyżurny pułkownik Stanisław Pietrow sprawdził nadchodzące zagrożenie i potwierdził duże prawdopodobieństwo prawdziwego ataku. Ponadto, zgodnie z protokołem, konieczne było wszczęcie alarmu, co najprawdopodobniej doprowadziłoby do odwetowego uderzenia ZSRR.
Oficer był jednak zaniepokojony niewielką liczbą wystrzeliwanych pocisków i postanowił zwrócić się do specjalistów od obserwacji wizualnej. Poinformowali, że nie było żadnych oznak uderzenia nuklearnego ze Stanów Zjednoczonych. Po upewnieniu się, że doszło do fałszywego uruchomienia systemu, Pietrow zgłosił to swoim przełożonym.
Po raz pierwszy opinia publiczna się dowiedziałaLikhmanov D. 40 minut przed trzecią wojną światową. Ojczyzna o tym dopiero osiem lat później, kiedy sprawa została odtajniona.
W 2006 roku w siedzibie ONZ Stanisław Pietrow odebrał nawet pamiątkową statuetkę od Stowarzyszenia Obywateli Świata z napisem: „Człowiekowi, który zapobiegł wojnie atomowej”. Później otrzymał kilka kolejnych nagród europejskich.
Dlaczego zagrożenie nuklearne nigdzie nie zniknęło
W rzeczywistości mierzy się liczbę takich incydentówOstatnie fałszywe alarmy z systemu ostrzegania przed atakami rakietowymi: raport Gary'ego Harta i Barry'ego Goldwatera dla Komisji Służb Zbrojnych Senatu Stanów Zjednoczonych. Waszyngton: USA Drukarnia rządowa. 1980 tysiące. Co więcej, zdarzyły się nie tylko z winy ZSRR oraz Stany Zjednoczone: Chiny, Indie i Izrael mogły kilkakrotnie rozpętać wojnę nuklearną.
Takie incydenty miały miejsce od zakończenia zimnej wojny. Czyli tzw norweski incydent z pociskiem rakietowym Pry P.V. War Scare: Rosja i Ameryka na krawędzi atomowej. Grupa wydawnicza Greenwood. 1999 1995 rok. Następnie rosyjskie systemy obrony powietrznej pomyliły kanadyjski pocisk badawczy z amerykańskim pociskiem balistycznym, a teczkę nuklearną dostarczono nawet prezydentowi Borysowi Jelcynowi.
W październiku 2010 byłoBliskie rozmowy z bronią jądrową. Związek Zainteresowanych Naukowców W jeszcze bardziej przerażającym incydencie Centrum Kontroli Wyrzutni Sił Powietrznych Warren w Wyoming straciło na prawie godzinę kontakt z 50 systemami rakietowymi o wysokim alarmie.
Wyścig zbrojeń pokazał daremność i niebezpieczeństwo nuklearnego nagromadzenia. Dziś broń atomowa nie jest używana jako środek agresji, ale jako metoda utrzymania równowagi sił na świecie. Kiedy rzekomi rywale mogą zniszczyć siebie nawzajem i ogólnie całe życie na Ziemi, wojny stają się bezużyteczne.
Jednak pomimo tego, że od zakończenia zimnej wojny liczba broni jądrowej na świecie spada, ryzyko jej użycia pozostaje.
W 1947 roku twórcy pierwszej bomby atomowej z University of Chicago stworzyli zegar Doomsday. Ich strzały pokazują nie czas, ale bliskość ludzkości do katastrofy nuklearnej, która metaforycznie kojarzy się z północą.
I właśnie w 2020 roku okazał się zegarekSpinazze G. Jest teraz 100 sekund do północy. Biuletyn Naukowców Atomistyki najbliżej niej. W szczególności jednym z powodów jest pogorszenie sytuacji w dziedzinie broni jądrowej.
Technologia zrobiła duży krok naprzód i prawie każdy stan, a nawet małe organizacje mogą w razie potrzeby stworzyć prymitywną bombę atomową. Do takiego wniosku doszli autorzy badania.Rozprzestrzenianie broni jądrowej i zabezpieczenia. Waszyngton: Office of Technology Assessment, 1977, zamówione przez Kongres Stanów Zjednoczonych w 1977 roku. Według niektórych doniesień takie prace już trwają w Iranie i Mjanmie.
Ponadto zgodnie zSpinazze G. Jest teraz 100 sekund do północy. Biuletyn Naukowców Atomistyki zegarmistrzowie, obecne mocarstwa nuklearne i ONZ nie podejmują wystarczających środków, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia. Zwiększa to ryzyko lokalnych wojen nuklearnych. Martwią się także rosnącym zagrożeniem ataki komputerowe i szerzenie dezinformacji.
Jednak już stworzona broń wystarczy, aby zniszczyć całe życie na Ziemi. WedługŚwiatowe siły nuklearne. SIPRI Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem, całkowity zapas ładunków jądrowych w 2019 roku wyniósł 13865 sztuk. W tym samym czasie Stany Zjednoczone i Rosja mają 90% tych głowic.
Według niektórych obliczeń wyrządzić Ziemi poważną szkodęRobock A. Czas pogrzebać niebezpieczne dziedzictwo - część II. YaleGlobal Onlinewystarczy tylko około 100 eksplozji z wydajnością 13–18 kiloton każda.
Obecnie dziewięć krajów ma własną broń jądrową: Stany Zjednoczone, Rosja, Wielka Brytania, Francja, Chiny, Indie, Izrael, Pakistan i KRLD. Cztery ostatnie znalazły się na tej liście z pominięciem traktatuUkład nierozprzestrzeniania broni jądrowej. UN. Konwencje i porozumienia w sprawie nierozprzestrzeniania broni jądrowej w 1968 r., opracowanej przez ONZ.
Niemniej jednak odegrał pozytywną rolę: bez traktatu mogłyby to zrobić kraje posiadające broń atomową masowego rażeniaBezpieczniejszy świat: nasza wspólna odpowiedzialność. UN. Konferencje, spotkania i wydarzenia będzie od 15 do 25.
Jak dotąd tylko RPA pozostaje krajem, który samodzielnie opracował broń jądrową, a następnie dobrowolnie odmówił.Viotti P.R. Arms Control and Global Security: A Document Guide. V.1. ABC - CLIO. 2010 Od niego.
Pozostaje mieć nadzieję, że awarie techniczne, czynniki ludzkie i złe lub szalone intencje nie przeważą nad roztropnością. Mało kto chce zginąć w pożarze nuklearnym lub żyć na popiołach starego świata.
Przeczytaj także🌎💥☢️
- Jak się ukryć podczas katastrofy nuklearnej
- Jak przetrwać w wojnie nuklearnej
- Wszystko, co musisz wiedzieć o promieniowaniu
- 15 radioaktywnych miejsc w Rosji i krajach sąsiednich, od których lepiej trzymać się z daleka
Bardziej nieoczekiwany niż „Dżentelmeni”, fajniejszy niż zwykłe filmy akcji. „Human Wrath” Guya Ritchiego po prostu nie może zawieść
„Seria okazała się magiczna”: co piszą w pierwszych recenzjach „Shadow and Bone” z Netflix