5 powodów, dla których nie możesz zmienić swojego życia

1. Nie postrzegamy siebie odpowiednio

Nikt nie może ukryć się przed pułapkami myślenia - sztuczkami i „błędami” psychiki, które nas zwodzą i wpływają na to, jak działamy i postrzegamy otoczenie. Wszyscy w taki czy inny sposób patrzymy na świat przez pryzmat naszego doświadczenia, mentalności, wychowania i przekonań. W rezultacie nie możemy patrzeć absolutnie bezstronnie, całkowicie i obiektywnie ani na innych, ani szczególnie na siebie.

Powiedzmy z powodu efekt uczestnika obserwatora jesteśmy przekonani, że my sami się mylimy z winy okoliczności, a inni - z powodu własnej niekompetencji. z powodu iluzja przejrzystości wydaje nam się, że potrafimy przejrzeć innych.

Wszystkie te pułapki uniemożliwiają nam trzeźwą ocenę naszych mocnych i słabych stron, zdolności i stref wzrostu, tego, jak się zachowujemy i jak postrzegają nas inni. W efekcie możemy wybrać złą strategię - rozwijać te cechy, z którymi jest już kompletne zamówienie, a nie zwracać uwagi na to, co wymaga pompowania.

Na przykład osoba chce zdobyć wyższą pozycję i uważa, że ​​musi poprawić swój angielski lub inne umiejętności zawodowe. Ale tak naprawdę ma problemy z komunikacją i autoprezentacją, których nie zauważa.

W takich sytuacjach powinna pomóc perspektywa zewnętrzna. Możesz poprosić o informację zwrotną od osób, którym ufasz - od znajomych i rodziny, od kierownika lub współpracownika. Tak, prawie żaden z nich nie będzie w pełni obiektywny i bezstronny, w zasadzie jest to prawie niemożliwe. Ale jeśli zbierzesz kilka opinii, obraz stanie się pełniejszy.

2. Nie mamy jasnej wizji celu

Zamiast tego są tylko niejasne pomysły, takie jak bycie „lepszym”, „bardziej skutecznym”, „szczuplejszym i piękniejszym”. Albo niejasne i niezbyt realistyczne fantazje: „Wychodzę przystojny i elegancko ubrany z drogiego samochodu, a wszyscy wokół mnie umierają z zazdrości i podziwu”. Jeśli nie wiemy, do czego dokładnie dążymy, i nie potrafimy odpowiednio ocenić naszych możliwości, nie będziemy mieli wystarczającej motywacji i trudno będzie nam odnieść sukces.

Ważne jest, aby mieć jasny cel i żywy obraz w swojej głowie, ilustrację tego celu. „Chcę znać język angielski na poziomie biegłym, aby znaleźć pracę za granicą” brzmi dobrze, ale niezbyt inspirująco. Ale obraz - jak spacerujesz ze szklanką kawy po siedzibie Google i witasz kolegów - motywuje znacznie lepiej. Badania pokazująWyobrażanie sobie sukcesu: wiele celów osiągnięć i skuteczność zdjęćta wizualizacja celu pomaga go osiągnąć. I dalejWpływ wizualizacji celu na dążenie do celu: konsekwencje dla konsumentów i menedżerów - im łatwiej jest sobie wyobrazić, czego chcesz, tym większe masz szanse na utratę motywacji.

3. Nie bierzemy pod uwagę strefy bliższego rozwoju

To rodzaj przestrzeni, w której „dojrzewają” nowe, jeszcze nie opanowane ludzkie umiejętności. Zestaw takich umiejętności zależy od tego, co dana osoba już wie i potrafi. Koncepcja strefy bliższego rozwoju po raz pierwszy używany Radziecki psycholog Lew Wygotski. Pisał o rozwoju dziecka, ale jego pomysły dotyczą również dorosłych. Dziecka, które nie zna jeszcze liter i sylab, nie można od razu nauczyć czytania. Osoba dorosła, która nigdy nie uprawiała sportu, nie powinna od razu biegać 5 kilometrów. Potrafi radzić sobie z dystansem, ale z powodu stresu i zmęczenia jego doświadczenie będzie negatywne, więc nie będzie chciał już biegać.

Oznacza to, że kiedy pracujemy nad sobą, musimy wziąć pod uwagę nasze obecne możliwości, umiejętności i osobliwości i nie możemy „przeskoczyć kilku kroków” - w przeciwnym razie będziemy tylko rozczarowanie. Najlepszą strategią byłoby stopniowe dążenie do celu, krok po kroku i z góry ustalone, że nie powinieneś oczekiwać szybkich rezultatów i będziesz musiał wytrwać.

4. Cierpimy na postawy ograniczające

Są to przekonania, których uczymy się od rodziców, nauczycieli, autorytetów dla nas i społeczeństwa jako całości. Najczęściej są destrukcyjne, uniemożliwiając nam działanie i osiągnięcie tego, czego chcemy.

Powiedzmy, że nauczyciel matematyki przez kilka lat z rzędu powtarzał, że nie masz żadnych umiejętności z nauk ścisłych. W rezultacie wierzysz w to i nie odważysz się uczyć programisty, chociaż od dawna tego chciałeś. Albo w domu uczono cię, że tylko wybitni ludzie mają prawo być z siebie dumni. Teraz nie możesz cieszyć się swoimi osiągnięciami, martwić się, że nie jesteś wystarczająco dobry i ciągle czujesz się nieszczęśliwy.

Ograniczających przekonań niełatwo się pozbyć, lepiej zrobić to pod okiem psychologa. Ale możesz spróbować samodzielnie nad nimi popracować. Aby to zrobić, musisz wypisać postawy, które zatruwają twoje życie, przeanalizować, jak one na ciebie wpływają i jak naprawdę są prawdziwe. Następnym krokiem jest przeformułowanie ich, aby brzmiały bardziej konstruktywnie i realistycznie.

5. Nie otrzymujemy wsparcia

Trudno iść naprzód, jeśli nie ma nikogo, na kim można by polegać, a ze strony innych emanuje obojętność, krytyka i sceptycyzm. Istnieją dwa sposoby radzenia sobie z tą sytuacją.

Naucz się samodzielnie wspierać:

• Prowadź dziennik osiągnięć, w którym zapisuj, co zrobiłeś dzisiaj i za co możesz się chwalić.
• Świętuj nawet małe sukcesy. Na przykład zamów pyszne jedzenie i zaproś znajomych, jeśli poradziłeś sobie z kolejnym etapem projektu i jesteś z siebie zadowolony.
• Porównaj swoją teraźniejszość z przeszłością i ciesz się postępami - nie tylko jasnymi i imponującymi.

Wyszukaj lub utwórz samodzielnie grupę wsparcia:

• Dołącz do społeczności tematycznych i czatów w sieciach społecznościowych.
• Znajdź konsultanta lub mentora. Na przykład udaj się do psychologa, jeśli chcesz pozbyć się ograniczających postaw, do dietetyka, jeśli chcesz schudnąć, do redaktora, jeśli marzysz o napisaniu i opublikowaniu książki.
• Łącz się z ludźmi, którzy mają podobne problemy i cele, bierz udział w maratonach i wyzwaniach.

Będą więc w pobliżu ludzie, którzy udzielą cennych rad, współczują, nie pozwolą im się poddać i zainspirują do heroicznych czynów.